Πόσο τα καρφιά, τα τρένα

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, σκέψεις κι` άλλες σκέψεις, να μου είστε καλά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πες τι πόθησες στ` αλήθεια
εαυτέ μου κακομοίρη,
να κρυφτείς μες στη συνήθεια
και των λουλουδιών τη γύρη.

Είδες κύματα, βουνά
και πελάγη αφρισμένα
κι` όλο έλεγες ξανά,
όλοι θα μιλούν για εμένα.

Τι φαντάστηκες καημένε
θα` χεις σύμμαχο φιλί,
εαυτέ μου φαντασμένε
πόσο αξίζει το σκαλί.

Πόσο αξίζει η αγάπη
πόσο πάθη και το κρίμα
πόσο όλα σου τα λάθη
πόσο, του πελάγους κύμα.

Πόσο αξίζουν τα σπαθιά
πόσο, τα καρφιά, τα τρένα
πόσο η δόλια σου καρδιά
και τ` αληθινά γραμμένα.

Εαυτέ μου κακομοίρη, ψάχνεις
ψάχνεις, κούρβουλα, αποκαίδια
κι` όλο εικασίες κάνεις
με ψυχής τα εισιτήρια.

Κι` όλο πας, που πας
μες σε τόση σκόνη
και στα όνειρα ζητάς,
ένα ολάνθιστο σεντόνι.

Να διπλωθείς, να κοιμηθείς
να δεις πουλιά και άστρα,
μ` όλο το δίκιο να λουστείς
να` χεις δικά σου κάστρα.

Έχεις χούφτες με καρφιά
πέταξε έρημε κανένα,
έχεις και μια πυροστιά
κι` όσα φύγανε τα τρένα.

Πιάσε μολύβι, γράψε
σειρές, αράδες, αράδες
κι` άμα θέλεις κλάψε
σβήσανε καιρό οι δάδες

Ξερό στεφάνι το φορείς
πονάει τόσο η αγάπη
κι` είναι τα κρίνα της σιωπής
ποτισμένα, ειν, με δάκρυ.

10-5-2022
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-05-2022