η δύναμη του ονείρου

Δημιουργός: χρήστος

δεν ξέρω αν είναι κατανοητό σε σας... πάντως για μένα είναι λυτρωτικό. καλημέρα σε όλους

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ο ύπνος από μια κοιλιά εγεννήθη με το θάνατο
Και με λυτρώνει πα στην κρίσιμη στιγμή
Που αισθάνομαι ότι αυτομολώ στο κτήνος,
Έτσι όπως ντύνει με λεπτά πέπλα σιγής τα λυγερόκορμα όνειρα
όπως αυτά αλαφροπατούν στις αμμουδιές με τα στιλπνά χαλίκια.

Κι όπως ομίχλη απλώνεται στα βλέφαρα
την ώρα που ερωτοτροπεί μαζί τους η νύχτα ,
Νιώθω να με ξυπνούν από τη ληθαργική μου αδράνεια
Οι τυμπανοκρουσίες των αστεριών όπως κεχριμπαρένια
Πλέουν στο νεφέλωμα.

Και παίρνω και κρατώ στο χέρι μου σκήπτρα όλο φως
θρόνους μοιράζομαι με την αυγή σε πράσινες εκτάσεις
Εκεί που έχει νόημα να πεις: τι απεραντοσύνη!
Και δίνω διαταγές σε ότι περπατά, σ΄ ότι πετά σ’ ότι έρπει:

Ξυπνήστε νωχελικά ζαρκάδια και καλπάστε
Μες σε δρυμούς πυκνούς που αναγεννάται ο Διόνυσος
Που έφηβος πάντα περπατά χέρι με χέρι με την Άνοιξη.
Σαλέψτε σαύρες, καταπράσινο ντυθείτε δέρμα
βγείτε από τις θημωνιές λιαστείτε, ευφρανθείτε
Μην επιτρέψετε η μισή να χάνεται η ζωή σας
στη χορτασμένη ακινησία της χειμερίας νάρκης
κι ας το προστάζει έτσι η φύση σας…

Τριζόνια καθαρίστε τις χορδές σας και ενώστε το τραγούδι σας
με τα βομβώδη έντομα σε συγχωρδία νυχτερινή
να σπάσουνε με πάταγο τα κάτοπτρα
που μέσα καλλωπίζεται η υποκρισία μου
και να σκιαχτούνε οι σκιές που σκιάζουνε τον ίσκιο μου

καράβι τρύπα με τα ύφαλά σου τα’ αόρατα δίχτυα
που εγκλωβίζουν τις ελπίδες μου
και με το βλέμμα σου ακολούθα τις μετά
πως απελεύθερες σαλεύουν μακαρίζοντας την τύχη τους
και πως τινάζουν από πάνω τους τον εγκλεισμό

Κι εσύ μικρή που αποκοιμήθης στο κοχύλι
Άνοιξ’ τα μάτια σου και πες μου
Τι χρώμα παίρνει η θάλασσα σαν τη θωπεύει ο ήλιος...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-09-2006