Καβάκια

Δημιουργός: professorark, Κωνσταντίνος Αρβανίτης

Καλό βράδυ σε όλες και σε όλους.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εκεί, που μονοπάτι ξεκοφτά τελέβει,
εκεί, που διάβης είν' το ίδιο το δρομάκι,
κάποια μαυρόλεφκα γιγάντια ρηγαδέβει,
πλάι σε γάργαρο, δροσόβολο οργυάκι.

Ανάκορφη, πολλά ζαμάνια, ασκητέβει,
κι όλο βιγλίζει, σπίτια, κήπους και σοκάκια,
συνερισιά, η φύση της, δεν καρτερέβει,
το 'χουν αντέτι, να μονάζουν, τα καβάκια…

Είν' τα βραχιόνια της σ' άμμα συμμαζωμένα,
και δεν ξαμώνουν αχαλίνωτα τριγύρω.
Εκεί, πουλιά δεν τραγουδούν χαριτωμένα,
και βερβερίτσες πάνω τους δεν φέρνουν γύρο.

Ήσκιο δεν ρίχνει στο χρυσόχλωρο γρασίδι,
γητέβοντας περαστικούς να σταματήσουν,
ανάσα μια να πάρουν, ή τρελό παιχνίδι,
με ζωηράδα τους, παιδόπουλα να στήσουν…

Έρμο καβάκι, τα γειτονικά τα δέντρα,
πικρά θωρεί, που τα πουλάμια τ’ αγαπάνε.
Υφάντρες σε νερομυλίτσα, παραφέντρα
μιας γρανιτσιάς, που σπέλεκοι τραχιά χτυπάνε.

Κιτρινοπούλες σ' αρινούς κάνουν ζιαφέτι,
και τα σκαρθιά συχνάζουνε στα κυπαρίσσια,
στρουθιά απάνω στις βρυσσιές στήνουν ντοβλέτι,
κι οι κίσσες με καρυές έχουν αλισβερίσια…

Δόλιο καβάκι, δέντρο πλήσια ντελικάτο,
δεν έχει κλώνια που ν' αντέχουν, να προσφέρει
στους πίτσικες, που σκάλωμά τους κει φορτσάτο,
σ' ουράνια πιο σιμά θα μπόριε να τους φέρει…

Μήτ' έχουνε νταγιάντι για ανεμοκούνι...
Και για κρυφτούλι, το κορμόδεντρο δεν φτάνει...
Δίχως φωνές παιδιών, φτερολαλιών σιφούνι,
χωρίς μουσαφιριές, ζήση πως να γλυκάνει;

Καβάκι νεβρικό, τα κλώνια του λυγίζουν,
με την παραμικρή, τη σούφνα του αγέρα,
τα φύλλα, τα πριονιστά, τα τριάγκωνα θροῒζουν,
απ’ τη βαροθυμιά, που το κερνά η μέρα.

Και ψιθυρίζουν ταπεινά, παρακαλάνε,
παιδιά να 'ρθουν να στήσουν ξέφρενα παιχνίδια
πουλιά να τραγουδήσουν, σόλα με πλουμίδια,
μα κείνα τ' αγνοούνε και το προσπερνάνε.

Και χύνει με παράπονο, τα δάκρυα σιωπηρά
που σειρικό τ' αθατερό, του τάζει μοναξιά,
και για να την αντέξει, την ακαταδεξιά,
θα πρέπει σ' άλλα πλάι, να μπει σε μια σειρά...

Και να προσμένει κάρλακα, ως κει να φτάσει,
με φτέρι μάβρο του, τα κλώνια να μπολιάσει,
π' αγέρας θα το πάρει και θα το σωριάσει
στ' όργυάκι που με δάκρυα έχει πια χορτάσει...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-10-2022