άδικος κόσμος

Δημιουργός: Αγιοβλασιτης, Aναστασιος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δε λέω πως, δεν είναι άδικος ο κόσμος...
Πως δεν υπάρχει εκμετάλλευση και σήψη.
Πως η απόγνωση δεν βρίσκεται στα ύψη...
Και πως ορθώνεται η τάξη και ο νόμος.

Καθημερινά τα συναντάμε και τα ζούμε...
Είναι μεγάλες οι πληγές κι οι αντιθέσεις.
Όσο καλόπιστες κι αν είναι οι προθέσεις...
της αδικίας την κορύφωση θα βρούμε.

Μικρά παιδάκια υποφέρουν και πονάνε...
Ενώ γεννήθηκαν ,δεν πρόλαβαν να ζήσουν.
Τ' αθώα μάτια τους αφέθηκαν να σβήσουν...
λες και στου κόσμου την αγκάλη δεν χωράνε.

Πόλεμοι, μίση, αγριότητες και πάθη...
Φτώχεια και πείνα και αρρώστιες και στερήσεις.
Κι απο την άλλη πολυτέλειας προκλήσεις...
κι υποκρισία με κατά συνθήκην λάθη.

Είναι στιγμές που το παράλογο με πνίγει...
Ποτάμι μέσα μου της άρνησης το άχτι.
Θα τον εσκόρπιζα σε θρύψαλα και στάχτη...
αν είχα έστω την απόκριση τη λίγη.

Θάθελα μάλιστα να μην τον ξαναχτίσω...
γιατί το ξέρω ,πάλι άδικος θα γίνει.
Χιλιάδες χρόνια κι είναι ίδιο το καμίνι...
κι όσο να θέλω , θαν' αδύνατο να σβήσω.

Είναι ανέφικτο ο κόσμος να αλλάξει...
Έχει στη φύση του της πτώσης τη μανία.
Όμως πιο δίκαιη θα γίνει η κοινωνία...
αν ο καθένας μας, στα μέσα του κοιτάξει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-01-2023