Τη σμύρνα, το λιβάνι

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Για όλα τα μελαχρινά μουτράκια, σας ευχαριστώ πάντα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αχ πατρίδα μου
που νασαι,
που είν το άσπρο σου
φουστάνι.
Που είναι ο βασιλικός
που ειν η αρμπαρόριζα
το κεράκι της Λαμπρής
τ` άσπρο σύννεφο
το φωτεινό φεγγάρι,
τα περιστέρια σμάρι.

Που` νασαι και δακρύζω
και ντρέπομαι, πονώ
πάνω στα κιγκλιδώματα
σκότωσαν την αγάπη
κι` είδα τα μάτια του παιδιού
το γελαστό μουτράκι
και γύρεψα
πόσο γύρεψα,
ένα δρόμο για
Ιθάκη.

Που` νασαι παινεμένη μου
κι` έχεις σύρματα και τείχη
κι` έχεις μπουχό τη σκόνη.
Σκούριασε η ψυχή σου
μαράθηκε το γιασεμί
μες στο θολό ποτάμι,
σε πνίξανε θαρρώ εχθές
δίχως συμπόνια
δράμι.

Κι` έχω δάκρυ, κι` έχω λυγμό
ντρέπομαι για σένα
για κείνα τα παιδιά σου
που` χουν ασπίδες και σπαθιά,
που κόψαν την ειρήνη
και φώναζαν οι εκλεκτοί,
εσύ είσαι
η Ρωμιοσύνη.

Πατρίδα μου που` νασαι
σώπασαν φέτος τα πουλιά
πιασμένα σε μια φάκα
μικρά πουλιά, ξένα πουλιά,
κατάχαμα στο χώμα.
Κείνα τα μάτια
των παιδιών,
αθώων μικρών
αμνών.

Ω! φύλακες ω! Δραγουμάνοι
πήρατε απ` την πανώρια μου
τη σμύρνα
το λιβάνι.

20-2-2023
Αδαμοπούλου Γεωργία.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-02-2023