Φώλιαζε ο έρωτας αντάρτης

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Συγνώμη δεν έγραψα την συνέχεια του χθεσινού ποιήματος, είναι μεγάλο και βαριέμαι, σας φιλώ όλους.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στις παπαρούνες του Ιούλη
λάμπαν τα κόκκινα μαλλιά
κι` ο έρωτας ως το μεδούλι
κερνούσε τα μεθυστικά φιλιά.

Σε μιας στιγμής φωτογραφία
ο ήλιος έλαμπε θεατής
μια λουλουδένια ιχνογραφία
της νιότης, έρωτας γιορτής.

Στα τρυφερά μας τα τετράδια
γράψαμε δυο νότες μουσικής
σημάδια από μελένια βράδια
κόκκινα χείλη, αναπνοής.

Σε μιας στιγμής φωτογραφία
που δεν ξεδίψασε η αγάπη
σαν δυο καρδιές γινόταν μία
κι` όλο λαμπάδιαζαν τα πάθη.

Στα κόκκινα σου τα μαλλιά
φώλιαζε ο έρωτας αντάρτης,
κοίτα και δες την πινελιά
και μην σκεφτείς πως λεηλάτης.

Είναι ο χρόνος ο μακρύς
που αδυσώπητο τον λένε,
εικόνα τρυφερής στιγμής
για τις καρδιές που πάντα κλαίνε.

Στα ανακατεμένα τα μαλλιά
που τα φυσούσε το αγέρι
στη θεία εκείνη αγκαλιά
που είχε η νιότης το αστέρι.

Στις άλικες τις παπαρούνες στρώμα
το χαρτί θα ζωντανεύει
της πρώτης αγάπης, χρώμα
γιατί ο έρωτας, πονά, πλανεύει.

Παρ` τον και κάντον μουσική
βάλε μια νότα στο πέτο,
ήταν πες γλυκιά Κυριακή
και μην ακούς το ξέχασε το.

29-3-2023
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-03-2023