Σ' ένα παιδί του δρόμου

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, να είστε καλά, σας ευχαριστώ όλους.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σαν ήμουνα μικρό παιδί
δεν είχαμε μεις κήπο
στον άνεμο ένα κλαδί
σκεφτόμουν που ανήκω.

Ο θείος είχε όμορφο τρανό
γεμάτο κατιφέδες
που μάζευε και τ` ορφανό
αγάπης μενεξέδες.

Μεγάλωνα κι` είχα καημούς
ήθελα κι` εγώ κήπο δικό μου
κι` όλο μιλούσα στους θεούς
για το παράπονο μου.

Θαρρώ δεν άκουσαν ποτέ
κι` άρχισα να σκαλίζω
είπα, φτωχ'ε μου εαυτέ
κάτι κι` εγώ να ορίζω.

Περνούσαν χρόνια σαν βροχή
στα χέρια μου είχα χώμα
σκάβοντας απ` τη χαραυγή
μέχρι ναρθει το γιόμα.

Με λίγο μια σταλιά νερό
εξέπλενα τα χώματα
κι` ο κήπος έγινε θεριό
με ουράνιου τόξου χρώματα.

Μια στέρνα είχα με νερό
δεν έλεγε να στερέψει
μήτε τη ξέρα είχε εχθρό
σ` αυτή πάντα είχε βρέξει.

Θέριεψε κήπος θεικός
γλέντι για κατιφέδες
κι` ήταν ο κάματος τρανός
θαύμαζες μενεξέδες.

Πέρασαν χρόνοι και καιροί
οι σπόροι είχαν φυτρώσει
απλόχεροι οι θησαυροί
που είχε η ζωή να δώσει.

Κι` έκοψα, έκοψα πολλά
τα άνθη όλου του κόσμου
τα χάρισα, μια αγκαλιά
σ` ένα παιδί του δρόμου.

Μου μίλησε μια Κυριακή
κι` είπε....'ολα δικά μου,
τ` απάντησα με τη ψυχή
δικά σου, τα όνειρα μου.

15-5-2023
Αδαμοπούλου Γεωργία

-----------Εις μνήμην του θείου Ηλία και της θείας Καλής

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-05-2023