Μια γυναίκα στο παράθυρο

Δημιουργός: bobxaman, Μπάμπης Αμανατίδης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γιατί ποιος νοιάζεται για την αναμονή,
ενάντια σε ποιόν θα ξεσηκωθεί;
Για να επιβληθεί σε ποια απειλή;

Και η αλαζονεία ποτέ δεν υποχωρεί
σ' αυτόν που κάνει περήφανη
ακόμη και την ίδια περηφάνια του.

Η σάρκα της ευωδιάζει φθινόπωρο και ρητίνες,
βρεγμένα νεκρά φύλλα, έλαια εσπεριδοειδών,
γλυκιά σήψη κι αιθέριο άρωμα φράουλας.

Μιλώ για τη γυναίκα που στέκει στο παράθυρο,
αβέβαιη σαν το φεγγάρι, ο νους της πλέει στη θάλασσα,
δημιουργεί ιστορίες με πρίγκιπες και βασιλιάδες
για ονειρεμένες πριγκίπισσες με κόκκινα χείλη.

Είναι ένα να κορίτσι του φόβου που κλαίει
αλλά δεν πέφτει στον γκρεμό!
Παρακολουθεί αμίλητη το πτώμα της άλλης
μοιραίας γυναίκας που τόλμησε να πέσει.

Κανείς δεν μπορεί να διακόψει
το θρήνο των σκέψεών της
ακόμη κι αυτή η απεγνωσμένη ενέργεια,
έκλεισε σιωπηλά τα χείλη της
για να μην ξεστομίσει λέξεις που θα μπορούσαν
να βεβηλώσουν το άνθος που έπεσε.

Σαν καλάμι στην ακτή των ονείρων
ένας κιτρινωπός ήλιος χαϊδεύει το πρόσωπό της.
Ενώ υπάρχει ακόμα η αλήθεια για τον θάνατο.

Αυτό που με τρομάζει πολύ είναι τα χείλη που σωπαίνουν
όταν αποτυγχάνουν να εκφράσουν τις αιτίες των συμπεριφορών
Και τότε η μαύρη σκέψη κυριαρχεί ανάμεσα στα βλέφαρά μας.

Οι νεκροί δεν έχουν τη δική τους αίσθηση.
Δεν μιλούν ούτε έχουν άποψη,
αλλά έχουν το θάρρος και την επίγνωση των πράξεών τους.
Ξέρουν γιατί η λήθη μας καταδιώκει.
Γιατί η αγάπη χωρίς λήθη θα ήταν φρικτή,
αλλά οι νεκροί απώλεσαν τις μνήμες τους
μαζί με την ψυχή τους, είναι νεκροί αλλά έζησαν.
Και ο χρόνος αφήνει πάντα το σημάδι του να απλωθεί.


Θεσσαλονίκη 21 Αυγούστου 2023

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-08-2023