Όταν τα μάτια κλείνουν

Δημιουργός: bobxaman, Μπάμπης Αμανατίδης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όταν οι άντρες σηκώνουν τους ώμους και περνούν
ή όταν ρίχνουν τα ονόματά τους μέχρι η σκιά να εκπλαγεί
όταν μια σκόνη λεπτότερη από τον καπνό
προσκολλάται στους κρυστάλλους της φωνής
και στο δέρμα των προσώπων και των πραγμάτων,

όταν τα μάτια κλείνουν τα παράθυρά τους
στην ακτίνα του άσωτου ήλιου και προτιμούν την τύφλωση
από τη συγχώρεση και τη σιωπή από το κλάμα
όταν η ζωή ή αυτό που έρχεται μ' ένα ανείπωτο όνομα
γδύνεται μετά τη χρήση αλκοόλ για να πηδήξει στο κρεβάτι,

όταν στη μοναξιά ενός νεκρού ουρανού ξεχασμένα
αστέρια λάμπουν και η σιωπή της σιωπής
είναι τόσο μεγάλη που ξαφνικά θέλουμε να μιλήσει
ή όταν από ένα στόμα που δεν υπάρχει βγαίνει
μια ανήκουστη κραυγή που ρίχνει φως στα πρόσωπά μας
και φεύγει αφήνοντας πίσω της μια τυφλή κώφωση
ή όταν όλα έχουν πεθάνει τόσο σκληρά κι αργά
είναι τρομερό να υψώσω τη φωνή μου και να ρωτήσω
"ποιος ζει";

Αμφιβάλλω αν θα απαντήσω στη σιωπηλή ερώτηση
με μια κραυγή από φόβο μην μάθω ότι δεν υπάρχει πια
γιατί ίσως η φωνή δεν ζει παρά σαν ανάμνηση
και δεν είναι η νύχτα αλλά η τύφλωση που γεμίζει τα μάτια μας
με σκιά επειδή η κραυγή είναι η παρουσία
μιας αρχαίας αδιαφανούς και βουβής λέξης
που ξαφνικά ουρλιάζει γιατί η ψευδαίσθηση αυτή που λέγεται ζωή
δεν είναι τίποτα άλλο από σκιές λέξεων που μας έρχονται τη νύχτα.


Θεσσαλονίκη 12 Οκτωβρίου 2023

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-10-2023