Δεν χάνονται τα πάθη

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, τούτο εδώ κάτι μου θυμίζει........σας ευχαριστώ όλους

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Για τα φτερά του έρωτα απόψε σου μιλώ.
Για εκείνο στο λαιμό της ηδονής σημάδι
σαν λύγιζαν τα γόνατα κι` έτρεμες απ` το χάδι.

Για τα φτερά του έρωτα, απόψε σου μιλώ
τα βράδια τ` αξημέρωτα, που λεγες σ` αγαπώ.
Φιλί, φιλί, κορμί, κορμί, μια ελεγεία για βιολιά
της νιότης μας μαλάματα, τα παθιασμένα μας φιλιά.

Σαν σε κρατούσα σαν μωρό, να σε χαιδεύει η αγάπη
άκου, κι` απόψε σου μιλώ, δεν χάνονται τα πάθη.
Θυμάσαι κείνο τ` όνειρο, για πλοίο στο μουράγιο
θυμάσαι κείνο το φιλί, του πόθου το τρισάγιο.

Τ` άρωμα του γιασεμιού, το` χω φυλάξει φως μου
μικρά της νιότης τα πουλιά, η ομορφιά του κόσμου.
Σαν είχες κόκκινα μαλλιά, στης παπαρούνας χρώμα
κι` ήταν τα βράδια μας φιλιά, σε ροδαμάκι στρώμα.

Θυμάσαι τότε ανθάκι μου, το πρώτο μας ταξίδι
που μίλαγες και κόλλαγες, πάνω μου σαν το στρείδι.
Για τα φτερά του έρωτα, απόψε θα σου γράψω
και μια φωτογραφία σου, που είχα, θα την ψάξω.

Μαζί με τ` άλλα γράμματα, να `χει το άρωμα σου
τότε που τ` άστρα μάζευα, τα έβαζα στα μαλλιά σου.
Σου μιλώ για χίλια πάθη, με φουστάνι κρεμεζί
σου μιλώ για όλα τα λάθη, να θυμάσαι άραγε εσύ.

Διαβήκαν χρόνοι, στεναγμοί, διαβήκαν παλιά τρένα
κι` άκου απόψε σου μιλώ, για κείνα τα γραμμένα
Που σημαδεύουν τη καρδιά, χαράζουνε τα σώματα
ωδής, τα γλυκά βιολιά, και γιασεμάκια αρώματα.

Άκου απόψε σου μιλώ, σε μια παλιά φωτογραφία
τον έρωτα τον λεν θεό, σε σημαδεύει με λατρεία.
Εκείνη που είχαμε παλιά, μες στα ζεστά σκεπάσματα
και μου λεγες αγάπη μου, το σ` αγαπώ!! με κλάματα!

18-10-2023
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-10-2023