τα σιντριβάνια του χειμώνα

Δημιουργός: neyro, Μάχη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα σιντριβάνια του χειμώνα ,
νοσταλγώ!
Ζέστα ντυμένες οι βόλτες μας ,
χαζεύανε τα παγωμένα νερά!...
Και τα παιδιά που γλιστρούσαν
πάνω τους!
Και συ με κρατούσες σφιχτά!..
Με φιλούσες!...
Το φεγγάρι κοιτούσε κατακόκκινο ,
και σου λεγα ,
πως τα αγαπημένα μου φεγγάρια ,
είναι εκείνα του χειμώνα !
Τα παγωμένα!
Τα ασάλευτα!
Που αυτοκρατορικά παρακολουθούν τις ζωές μας !
Περιμέναμε το πρώτο χιόνι!
Και ποτέ δεν μου χαλούσες χατίρι!
Τρέχαμε στα πάρκα να το χαϊδέψουμε!
Ταϊζαμαι τα αδέσποτα
και τα περιστέρια!....
Γελάγαμε !
Και αγκαλιασμένοι πηγαίναμε ,
για το αγαπημένο μας κρασάκι!..
και όπως με κρατούσες
ακόμη σου μιλούσα για τα φεγγάρια του χειμώνα!...
Και ύστερα ερχόταν το κρασί μας !
Και το βλέμμα του ενός έλιωνε
από το βλέμμα του άλλου!.
Και κείνος ο ιδιόρυθμος ταβερνιάρης
Που έμοιαζε με τα σιντριβάνια μας ,
με τρόπο πάντα αλλιώτικο ,
έβαζε στο τραπέζι μας το καρτελάκι
που έλεγε : «ΜΗΝ ΕΝΟΧΛΗΤΕ».
Πώς να ναι αλήθεια τούτος ο χειμώνας ;
Ποιος ξέρει ;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-11-2006