Οι διακόπτες

Δημιουργός: vyzance

Αυτό το ποίημα-τραγούδι είχε γραφτεί μέχρι και το "ρεφραίν". Το υπόλοιπο γράφτηκε προς παράκληση του φίλου μου, ώστε να μοιάζει πιο πολύ με τραγούδι και να μελοποιηθεί.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στο σπίτι μου φεγγίζουν οι διακόπτες
αστράφτουνε τα κάγκελα στον κήπο
σχεδιάζουν περιγράμματα οι κουρτίνες
μα απρόοπτα απ'την εικόνα λείπω

Έχω χαθεί στο σκοτεινό ταβάνι
στον ήχο το γλυκό του ανεμιστήρα
μία στιγμή στα χέρια σου μου φτάνει
και θά'παυε η μοναξιά μου η στείρα

Ρεφραίν:
Σου στέλνω απόψε μια άλλην αλφαβήτα
να φτιάξουμε μαζί καινούριες λέξεις
κι απ'της καρδιάς σου το μπαλκόνι κοίτα
σου απλώνω μιαν αλάνα για να τρέξεις

Στο δρόμο οι λάμπες ήδη έχουν ανάψει
στην άσφαλτο αυτοκίνητα καλπάζουν
ο κόσμος στα κρεβάτια του πλαγιάζει
μα εφιάλτες το δικό μου πλησιάζουν

Με πνίγει το σεντόνι, αργοπεθαίνω
το μαξιλάρι κλαίει για βοήθεια
γιατί να λείπεις δεν καταλαβαίνω
που μού'χες δώσει τόσα παραμύθια.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-09-2004