στα παιδικά τα βλέμματα μπροστά

Δημιουργός: χρήστος

καλημέρα σε όλους

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γέλια. φωνές παιδιών, θέλγουν της ακοής τα σύνεργα
σαν τους διπλούς αυλούς στις τελετές του Διόνυσου Ζαγρέα
και αφυπνίζουν μέσα μου τους κοιμισμένους οπαδούς του
κι εκείνοι σαν από θαύμα, θέλουν ξανά ν’ απλώσουνε
πηχτή, ξινή τρυγιά στα πρόσωπά τους πάνω
λίγο προτού παραδοθούν στην ιερή μανία του θεού τους
για να πειθαναγκάσουνε την άνοιξη ν’ αναγεννηθεί
μέσα από τις χειμέριες χιμαιρικές της νάρκες …

μόλις το βλέμμα των παιδιών μου ακουμπήσει τα μάτια μου
ζαρκάδια τρέχουν στους λοφίσκους της απομόνωσής μου,
αφανίζοντας την ξηρασία που μου στεγνώνει το λαιμό
έτσι όπως αχνίζουνε τα ρύγχη τους…
ελάφια πίνουν το νερό της εφηβείας και καλπάζουν πάλι
προς τα δυσπρόσιτα ελπιδοφόρα υψίπεδα.
νικώντας με τις στιβαρές οπλές τους την τραχύτητα του εδάφους…
γεράκια ισορροπούν πάνω απ’ την καυκάσια εγκατάλειψή μου
κατασπαράσσοντας , θαρρείς, με τα γαμψά τους ράμφη, το ήπαρ της

γιατί είναι αλήθεια, μόνο μπροστά στις παιδικές ματιές
μπορώ ανενδοίαστα να απεκδυθώ τα τόσα προσωπεία μου
τα ξύλινα, τα λίθινα, τα σφυρηλατημένα
που εφαρμόζω κάθε που ξυπνώ στο πρόσωπό μου
-κι ας μην αρμόζει- για να μοιάζω με τους γύρω μου…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-01-2007