Αγάπη (που δεν γνώρισα)

Δημιουργός: CHЯISTOS P, soɯıpǝʇuǝd soʇsıɹɥɔ

Αχ αυτό το παλιό μου γυμνασιακό τετράδιο !

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αγάπη (που δεν γνώρισα)

Ήρθες στη σκέψη μου προχθές σαν οπτασία
σαν ένα όνειρο γλυκό, σα μ’ άρωμα πνοή,
ήρθες σαν ένας άγγελος που φέρνει ανησυχία
κι άλλες πορείες έθεσες να έχω στη ζωή !

Ήμουνα ένας άνθρωπος που μόνο νικηφόρους
αγώνες είχα στη ζωή, -όπου γοργά κυλά-,
κι είχα λιμάνια φωτεινά, φάρους ελπιδοφόρους
και με την Θεία Θέληση κοινά ιδανικά.

Κι εσύ, μόνον μια δύναμη μου έδωσες, μονάχα,
μια σπίθα που μου φούντωσε σαν φλόγα την καρδιά
και μου ‘καψες τα σώθηκα και θα ΄λεγες πως τάχα
βενζίνη με περίλουσες και μ’ έβαλες φωτιά !

Τώρα με αποστρέφεσαι και φεύγεις μακριά μου
και μ’ άφησες να καίγομαι, να σβήνω, να πονώ,
κι ενώ πριν λίγο έλεγες πως ήσουνα δικιά μου
στα κρύα μ’ εγκατέλειψες στους δρόμους να γυρνώ

Μέσα στην θόλωση του νού, όπου χωρίς ελπίδα
γυρνάω να σε ξαναδώ, δυο λόγια να σου πώ,
με την Ελπίδα τραγουδώ αυτό το «δεν την είδα»
μες στις ταβέρνες τις υγρές που πίνω και μεθώ

Κι έτσι που πάντα μέθυσο με βλέπεις κάθε μέρα
να κλαίω ή και να γελώ μονάχος σαν τρελός,
χωρίς να ξέρεις πως για σε πήρα στο νού αέρα
με κοροϊδεύεις με γελάς – ώ ! τι πικρός καημός !

Κι εγώ το παραδέχομαι, γιατί αλήθεια είναι
πως από τότε πού ‘φυγες με έκανες τρελό,
γιατί φοβόμουν να σου πώ, αλήθεια, αυτό το «μείνε»
«μείνε κοντά λατρεία μου, που τόσο σ’ αγαπώ !»

Πως χτυπημένοι ήμασταν από έρωτα, το ξέρεις
κι εγώ κι εσύ, και μάλιστα σε μέγιστο βαθμό,
κι ακόμα, ξέρω, πως κι εσύ πιότερο υποφέρεις
γιατί αυτός που αγαπάς, σου παίζει το κρυφτό !

.......
Μήπως, λοιπόν, δεν θα ‘πρεπε να ζούμε χωρισμένοι ;
να μην ραντίζουμε συχνά με πόνο την ψυχή ;
Μην θάπρεπε να ξέρουμε πως είμαστε πλασμένοι
ο ένας για τον άλωνε, έστω για μια στιγμή ;…..

(Ε' γυμνασίου)

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-01-2007