Βαρβαρικά

Δημιουργός: justawoman, Στέλλα Γεωργιάδου

Ζαβαρακατρανέμια… όλα καλά... καλύτερα δε γίνεται ;-))

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μακιαβελικές άριες ξεζουμίζουν σύννεφα καπνού
Αεροπειρατές περνούν απ’ τα μεσόγεια της αναμονής
και ψαχουλεύουν ασύδοτες συνδέσεις με το μέλλον
Συνθέτες ηρωικής τρέλας απλώνουν τα χαλιά
ξυπόλητη να περπατήσει η αθωότητα,
που 'χασε τα γοβάκια της… κάπου εκεί
ανάμεσα στ’ αμέτρητα σφηνάκια της ελπίδας,
καταναλωμένα επί τόπου… Επί χάρτου τα ταξίδια
και τα ξύδια, διατρέχοντας τις οισοφαγικές κοιλότητες,
οδηγούνται στη διάτρηση του περαστικά γελοίου
…όχι του παροδικά αστείου

Έλεος, φωνάζει η κατσαρίδα απ’ το ντουλάπι
Όχι άλλη άνοιξη κραυγάζει η απελπισία
Ένα παραμύθι, τόλμησε να ξεμυτίσει
χωρίς όραμα και το καταλήστεψαν…
Τι ώρα σερβίρουν το δείπνο;
Όλοι παιδιά σου είναι Κύριε,
μα μερικά ασθενούν και δεν αντέχουν στα υπόγεια,
να τρώνε ολονυχτίς διάττοντες αστέρες
και τσιχλόφουσκες με γεύση απεμπλουτισμένου ουρανού.

Στα λιβάδια περιπολούν μελίσσια χωροφυλάκων
άνευ χαρτοφυλακίου
Οι μέρες παίζουν ξέγνοιαστες το αιώνιο κρυφτό τους
και δε βρέθηκε μια πτώση να μου ματώσει τα γόνατα
να πονέσω, έξω – έξω… να κλάψω, πάνω – πάνω
να ζήσω επιτέλους κι εγώ
κάτω απ’ τις αμυγδαλιές, που άοσμες πήγαν και φέτος.

-Άκουσα πως σου αρέσει ν’ απαγγέλλεις ποιήματα
-Εγώ;;; πως σου ‘ρθε… να διώξω τους ενοχλητικούς γείτονες ήθελα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-02-2007