Η εξαφάνιση του μυαλού μου

Δημιουργός: Αστρόκηπος

Όταν τα φίδια πλημμυρίζουν τ' άστρα, η αυγή είναι μια μωβ πόρνη . . χοντρή κι αξύριστη . .

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center][color=grey]Όταν τ’ αστέρια με κοιτούν
βλέπω κορμιά να σμπαραλιάζονται στα τσιμέντα..

Όταν τ’ αστέρια με κοιτούν
βλέπω κηλίδες αίμα στα σύννεφα..

Όταν τ’ αστέρια με κοιτούν
ο ιδρώτας των βράχων
κυλάει στο κορμί μου..

Όταν τ’ αστέρια με κοιτούν
παγόβουνα σφυρίζουν στο κεφάλι μου..

Όταν τ’ αστέρια με κοιτούν
κλείνω τα μάτια
και [color=black]το μυαλό μου εξαφανίζεται..[align=center][color=grey]

Μα απόψε είναι αλλιώς.
Σήκωσα το κεφάλι και λείπανε όλα..
Λες και βγήκαν απ’ τη πρίζα.
Λες και πήραν ομαδική μετάθεση..
Η σελήνη είχε τετραήμερη άδεια.
Κόλλησε και κάτι υπερωρίες
και απουσίαζε τώρα μια βδομάδα..
Έξαφνα η νύχτα έγινε μια τεράστια μουντζούρα..

Κατεβαίνω στους κάδους απορριμμάτων
και ψάχνω για κάτι λευκό
να ντύσω τη σκιά μου..
Τελικά ανακάλυψα ένα κομμάτι καραβόπανο
μισό-σκισμένο
πλάι σ’ ένα κομμένο πλοκάμι..
Πήρα το πανί και την τύλιξα προσεκτικά..

Πίσω απ’ τα τζάμια
και πάνω απ’ τα χορτάρια,
σε μέρος σκοτεινό και κόκκινο,
η σκιά μου εκεί..
πέντε ανάσες πριν πηδήξει το φράχτη
κι από σκιάχτρο στον κήπο,
γίνει φεγγάρι.
Σιωπηλό
κι ατάραχο..[/color][/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-03-2007