Στις λίμνες

Δημιουργός: AceOfSpades, Σπλατς

..δημοτικό..της κά... εε.. της τάβλας... χορεύετε και R&B .. Ρεχάγκελ & Βρεγαμώτο κέρατομου... καλησπέρες από τις λίμνες

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[color=black][font=georgia]Σκιαδίζει ο μπάτης τ’ άμορφα κι ο Κυνηγός με φώτα
τα κάμει ανθρώπους τα μισά , τ’ άλλα μισά αγρίμια
που δεν κουνούνε τις ουρές κι ουδέ κουνούν τα χέρια
στης νύχτας τα τετράδια - τις σκούρες τις φλοκάτες
κοιμούνται σα παλιά γραφή , σα κουρασμένη έχθρα...



Κάτι πουλιά ξεμείνανε , της μέρας οι κουβέντες..
Καρφιτσωμένα σε κλαδιά στις κόκκινες φωλιές τους
και κάτι ψάρια στου ρηχού του έρωτα τις λίμνες
μπατάρανε στον κίνδυνο. Που πεθαμένα ολόρθα
ζύγιζαν τα μεταλλικά , στα μάκρη ενός βλεφάρου
και συνταιριάξαν θρηνητό , με μιας ελπίδας όχλο
λειωμένη γη να πλάθεται , να φτιάχνουν νέο κόσμο

τώρα ..Δεν είχε όνομα.. Παλιά το ‘λεγαν “δάκρυ”..

Η ρίγη ήρθε και ξώφαλτσα στο χτεσινό φεγγάρι
το πεταμένο στη γωνιά που κανονίζει λεύκας
η πιο ψηλή η φύτρα της , με της μαύρης ελάτης
το μοσχομύριστο κορμό και τις παχιές βελόνες
που ράβουνε τον άνεμο σα τρέχει και ξηλώνει
και πιο δριμύ τον κάμουνε τα χιονο-μπαλωμένα.
Ξώφαλτσες πήρε απ’ το ωχρό, γεμάτες απ’ το δάκρυ
πυρήνα το βαλε στη γη τη νέα τη λειωμένη
την νέα γη την έβαλε στην άλλη τη γωνία
η ρίγη ‘ κι Ήλιο είπε την και όλοι την ακούσαν
εκτός τα ψάρια στις λασπιές, στου έρωτα τις λίμνες

όπου κανένα δε μιλά , σα πεθαμένα ολόρθα


όπου τους συνεφέρνουμε σαν κλαίμε και μας βλέπουν..[/color][/font]




{Α}

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-03-2007