Όπως την Άννα Κομνηνή

Δημιουργός: NEMESOS

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τις νύχτες δίνω μάχες
Από κει που βασιλεύουν οι δίδυμοι γιοι της Ολυμπίας θεάς Νύκτας,
-Ο Θάνατος κι ο Ύπνος -
να σε διώξω.
Κρεμάζω κουρτίνες από άλλες ζωές για να σε ξεγελάσω
Κόβω τα φτερά του ονείρου να μην πετάξει και πάλιν
και στον ύπνο μου να έρθει.
Γυρίζω ανάποδα το φως,
Βάφω με χρώματα το σκοτάδι
Με ερεθίζουν οι πεισιθάνατες εμμονές σου,
σαν επιθυμίες ερωτικές και συνευρέσεις.
Τον θάνατο σαν αδειανό πουκάμισο αρνούμαι να φορέσω.
Αναπλάθω τη ματιά με αμυδρές ελπίδες λύτρωσης
Μάχομαι το έρεβος της νύχτας
Εκεί που σαδιστικά κι ανηλεώς βασιλεύεις
Λίγη ανάσα να πάρω από τη βασανιστική παρουσία
μιας αγάπης γεμάτης μοναξιά χωρίς διέξοδο.
Κι όπως την Άννα Κομνηνή που - κατά τον αλεξανδρινό-
η οδύνη “μέχρις οστέων και μυελών και μερισμού ψυχής”
την έκαιγε όταν έμεινε μόνη,
έτσι κι εγώ
τρέμω μη συνηθίσω τη μοναξιά.
Πως αλλιώς αφού τούτη η μοναξιά συντρίβει
Στην αγωνία εγώ κι εσύ εκεί !
Επιμένοντας να με τυραννάς
Χωρίς οίκτο
«όλα εδώ πληρώνονται» να λες.
Ίλεως ίλεως γενού ημίν!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-07-2007