Μη διαβάζετε ποίηση τα πνιγηρά απογεύματα

Δημιουργός: justawoman, Στέλλα Γεωργιάδου

Στο Σάκη Σερέφα, για την έμπνευση και σ' όσους τους δέρνει η πλήξη κάποια τέτοια απογεύματα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Διάβαζα το απόγευμα μια καινούρια συλλογή
Ποιητική
Καινούρια για μένα, για τον ποιητή φαντάζομαι παμπάλαια
Σαν τη ζωή του
Δεν είμαι σίγουρη,
ίσως και τη ζωή του διάβαζα, ανάμεσα στους στίχους
Για μια κότα ιστορούσε, που την πέθαινε
στο τέλος κάθε ποιήματος
Τόσο, που το συμπόνεσα το άμοιρο πουλερικό
Δεν είναι δυνατόν φίλε μου, πάντα η κότα να πεθαίνει πρώτη
κάθε φορά και σ' άλλη ιστορία,
με τόση αδιαφορία γύρω της

Είναι κι η ζέστη, να πάρει!
Κι αυτές οι εργασίες της προσόψεως, που τελειωμό δεν έχουν
Σαν τη ζωή μου ένα πράμα. Ράβε ξήλωνε, ράβε ξήλωνε…
Μεταποιημένη σκέψη και διαρκώς αστρίφωτη
Να κρέμεται πότε απ’ την αφέλεια και πότε απ’ την απάτη
Δίπλα μου καπνίζει ένα τσιγάρο ασφαλείας
Εντομοαπωθητικό κι αυτάρεσκο για τη θολούρα που προσφέρει
Το ποτήρι του φραπέ ιδρώνει απ’ την αγωνία του
Σε κάθε γουλιά, παγωμένη αδρεναλίνη διαπερνά
το γαστροοισοφαγικό μου τέλμα
Πάντα η αδρεναλίνη σε μορφή παγωμένης απόλαυσης
Σαν τη λάμψη των ματιών της απέναντι νυφίτσας
Έχει στηθεί στο μπαλκόνι και χαζεύει δήθεν αδιάφορα
Τι κοιτάς κυρά μου;
Καφέ πίνω, δεν ετοιμάζω ρήξη καθεστώτος

Το τηλεφώνημα σώζει τα προσχήματα
Η συλλογή αναμένει στο πάτωμα
Η νυφίτσα στήνει αντένες ως το παράθυρό μου
Μα δε γίνεται μωρό μου, χαχανίζω επιδεικτικά
Βάζω τη μουσική στη διαπασών και κλείνω τις κουρτίνες

Σείεται το ηλιοβασίλεμα
κι η πνιγηρή ζέστη
μετακομίζει στο σούρουπο

Ευτυχώς τελειώνει κι αυτή η μέρα
Τόσο για τον ποιητή όσο και για μένα
Μόνο η καημένη η όρνιθα παραμένει μετέωρη
Για να πεθάνει άλλη μια φορά,
στον επόμενο τόνο

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-07-2007