Τα ψώνια

Δημιουργός: Λύχνος του Αλλαδίνου

Οταν αυτό που νόμιζες ότι θα σου φέρει την ευτυχία το κατάκτησες...ήρθε η γνώση...όταν ανέβηκες στο ψηλό βουνό νομίζοντας ότι θα είσαι βασιλιάς...δεν μπορούσες να αναπνεύσεις...μερικές απαισιόδοξες σκέψεις για το μάταιο των πραγμάτων...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ήρθανε τα ψώνια - να τα βάλω στα σαλόνια ?
Κοίτα στον καθρέφτη σου τα δυο καταναλώνια.

Άνθισε η βιγκόνια, δες πως πέρασαν τα χρόνια
Γίναμε εξαρτήματα, της μηχανής πιστόνια.

Δεν έχουμε αέρα όμως έχουμε μπαλόνια
Στο δέντρο που αγοράσαμε ανάβουνε λαμπιόνια.

Δεν είμαστε σε πόλεμο, όμως έχουμε κανόνια
Δεν έχουμε εμφύλιο, μα έχουμε διχόνοια.

Δεν είμαστε σαν και αυτούς που ζούνε στα αλώνια
Είμαστε οι άλλοι τώρα εμείς, τα δυο ωραία ψώνια.

Δεν είμαστε καχύποπτοι, μα έχουμε υπόνοια,
Στα βάσανα των διπλανών, τους δίνουμε συμπόνια.

Δεν έχει βαρυχειμωνιά, μα πέφτουνε τα χιόνια
Δεν έχουν χρώμα τα φτερά, που ανοίγουν τα παγόνια.

Κι αν στρατιώτες είμαστε και κάνουμε καψόνια,
Θα γίνουμε αξιωματικοί σαν θα περνούν τα χρόνια.

Κι όταν γονείς θα γίνουμε, θα κάνουμε δυο κλώνια ,
Που θα τα μεγαλώσουμε σαν δυο καταναλώνια.

Και όταν θα γεράσουμε, θα λέμε "μα τι ψώνια"
Νομίζαμε πως τάχα εμείς θα ζήσουμε αιώνια.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-07-2007