Μνήμες αμείλικτες

Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη

Μακάρι νά 'ξερα τί γράφω... καλή σας νύχτα... με όνειρα γλυκά...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Καταμεσίς του ουρανού και του πελάγου
Ήπιες γαλάζιο και με λήστεψες δειλά
Ένα σου κύμα με τη δύναμη ενός μάγου
Άρχισε μέσα μου με κρότους να μιλά...

Αρμύρα έσπειρες στην άγουρη καρδιά μου
Δεν ήμουν ώριμη τα βάθη να μετρώ
Γυμνά κοράλλια έντυσες τα όνειρά μου
Και λάξεψες την όψη μου σ' ένα βιτρώ...

Σαν Παναγία.. θρόνο έχτισες για μένα
Να με θαυμάζεις.. να μ' αγγίζεις με σιωπή
Κι όλα της θλίψης μου τα λόγια τα πνιγμένα
Να αφουγκράζεσαι τις νύχτες με στοργή...

Εικόνα έπλασες.. μα σκότωσες γυναίκα
Γέλιο ζωγράφισες.. με ρίγος μοναξιάς
Κάποια Τζοκόντα σε μια ψάθινη καρέκλα
Αίνιγμα ανοίγει.. και ραγίζει ο ντουνιάς...

Ίσως απτή νά 'μαι μονάχα για μια νύχτα
Φόνισσα ίδια κάποιας πρόσκαιρης αφής
Μα το ξημέρωμα χαράζει με τα νύχια
Μνήμες αμείλικτες στο διάβα της ζωής...



18-7-2007

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-07-2007