Ο θάνατος διαλέγει στα τυφλά

Δημιουργός: justawoman, Στέλλα Γεωργιάδου

“να μην αξιωθείς να δεις πόσα μπορείς ν’ αντέξεις”… Στον Βλαδίμηρο Ποζίδη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αυτός ο πόνος δε μοιράζεται
είναι δικός σου όλος
κι όποιος συμπάσχει πλάι σου
τον αυγαταίνει
Τι να το κάνεις το χάδι μου
όταν η οδύνη παραμορφώνει
κάθ’ αίσθηση αφής

Αυτός ο πόνος δε θα ‘ναι πάντα τόσο οξύς
μα σαν οξύ μεσ’ την καρδιά σου θα κυλάει
Όλα αλλάξανε με μιας
Και τα ‘γιατί’ και τα ‘για ποιόν’
Φρικτή η αντιστροφή
αυτού που λέμε φυσική ροή πραγμάτων
Μέσα στο ανοιχτό μνήμα
που χάσκει το βλέμμα σου
σα να επιθυμείς την αλλαγή των ρόλων
άκαρπος θρήνος

Αυτόν τον πόνο, τον κατάδικό σου
κανείς δε θα τον πάρει
Θα ‘ναι η συντροφιά σου και η έγνοια σου
Θα ‘ναι το απομεινάρι
απ’ το αντίο που δεν είπες
κι ας μην έπρεπε ποτέ να ειπωθεί
Δεν είσαι συ που αποφασίζεις
τη σειρά

Ο θάνατος διαλέγει στα τυφλά
όπως κι ο έρωτας

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-10-2007