Όταν σ' ανταμώσω ... μοβ

Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B][align=center]Όταν σ’ ανταμώσω
δε θα σε κοιτάξω στα μάτια
θα σφίγγονται, θα τσούζουν
όχι απ’ τα δάκρυα
απ’ την κακία του κόσμου θα σφίγγονται
σα γροθιά στο στομάχι
απ’ την αδυναμία θα τσούζουν
σαν οινόπνευμα στις πληγές

γι’ αυτό σου λέω, έλα
πάμε να προλάβουμε το τρένο
που περνάει έξω απ’ την πόρτα μας
πάμε να πιάσουμε την τελευταία ηλιακτίδα
που σφηνώθηκε στους βρόγχους του φωταγωγού
στο πηγάδι που ξεπλύναμε τις αμαρτίες μας
ξεπλύνανε τα βρωμισμένα χέρια τους τ’ αφεντικά

θα ντρέπομαι να σε κοιτάξω στα μάτια
όταν σ’ ανταμώσω
γι’ αυτό θα τα ‘χω κατεβασμένα
σα ρολά σε υπόγειο γκαράζ
ανάμεσα στα μηχανόλαδα και τα υγρά των φρένων
μην τρομάξεις
θα με γνωρίσεις απ’ τα δάκρυα, θα 'ναι μοβ

μοβ κι η πανσέληνος απόψε, γράφει μοβ
βιολετί τα όνειρά μας
τα λουλουδάκια ροζ
μπορντό τα πέταλα του τριαντάφυλλου

μοβ η βραδιά μας
και η ζωή, μελάνι που αργοσβήνει
κατρακυλά στο φως, το χρώμα αργοπεθαίνει

θέλω να πω
δεν ξημερώνει πια για μας
ένα ηλιόλουστο πρωινό, σαν όλα τ’ άλλα
οι μέρες μοιάζουν ένα πένθιμο σεντόνι

μοβ τα φεγγάρια μας, φεγγάρι μου
και των πουλιών το χρώμα μοβ
δεν μεγαλώνουν πουθενά κόκκινες παπαρούνες
εμείς χαθήκαμε σε μια νυχτιά
μήτε πολύχρωμα τριαντάφυλλα θα δεις ν’ ανθίζουν

θέλω να πω
είμαστε αστέρια, αστέρι μου, που αργοπεθαίνουν
ένα μπορντό λουλούδι, στο γαλάζιο ουρανό

ένα θα σου πω
έπαψαν πλέον οι αγάπες, να ζουν παντοτινά
δίπλα στ’ αστέρια γράφεις τώρα τ’ όνομά μου
γλυκό το βράδυ απόψε, άδεια η αγκαλιά μου

στο πένθος ντύθηκαν τα δάκρυά μας
δεν ξημερώνει πουθενά.[/align][/B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-10-2007