Ανήσυχος δρόμος

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Σήμερα θα σας πω για το γαλάζιο λεωφορείο. Μη κοιμηθείτε στη διαδρομή. Έχει ωραία θέα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B]Γκρίζος ουρανός [/B]και δρόμος κι ορφανέψαμε
το μυαλό μας σ’ ένα matrix παγιδέψαμε
η ανθρωπότητα που πάει απορήσαμε
που να βγάζει η λεωφόρος δε ρωτήσαμε.

Ψεύτικος ο εφιάλτης, σηκωθήκαμε
ύλη πρόδωσες το πνεύμα, μ’ ανδρωθήκαμε
δίχως όνομα βαδίζω και πορεύομαι
και στο γράμμα το κρυμμένο ανιχνεύομαι.


[I]Δρόμος ο έρωτας, της γνώσης ο ληστής
χείμαρρος σ’ αυτόν σα φίδι να χαθείς.
Ψεύτικο μοιάζει το πλέγμα το περνώ
είν' ο έρωτας αντάρτης, τον γεννώ.[/I]


Μπρος στην πόρτα της αβύσσου, είπ' ο σατανάς "αφήσου"
θα ‘ρθεις έτσι κι αλλιώς. Στο καλό ή στο στανιό;
Πονηρά εγώ κοιτάω και γελώ, λέω την πόρτα τ’ ουρανού μου μήπως δω
από το μηδέν μετράω και σιωπώ, να ξεφύγω απ' τον ατέρμονο τροχό.
[I]

Αν τον χρόνο τον μπερδέψω
αν στο νόμο ζητιανέψω
θα προλάβω να γεμίσω το κενό
λέω ακόμα δεν πηδάω στον γκρεμό.[/I]



[B]Το γαλάζιο λεωφορείο [/B]αναζητώ, Ινδιάνο θέλω να ‘χει οδηγό
που γνωρίζει της καρδιάς τις διαδρομές, ξαναγύρισα στης νιότης τις στροφές.

Απ’ την πρώτη κατηφόρα πια ξεφύγαμε
την υπογραφή εγκαίρως αποσύραμε
το σκοτάδι δεν υπόσχεται γιατρειά
στης ψυχής τ' απελπισμένα γηρατειά.

[I]
[B]Ανήσυχος [/B]βαπτίζω τις ιδέες, λάμψεις που νικήσανε το νου
αστέρια δίχως όνομα χαρίζω, σε χάρτες του μεγάλου ουρανού.[/I]


Πρώτο βήμα το πανί για τον καθρέφτη κι αν της μέδουσας το πρόσωπο θα βλέπει
η Αθηνά θα ‘ναι στο πλάι μου εδώ, σαν ασπίδα τον κρατάει να με δω.
Σιωπηλά ξαναθυμάμαι τον αχέροντα, στην αρένα συναντώ ξανά το λέοντα
και υπόσχομαι στη μάχη να ριχτώ, της ψυχής τις τρεις δυνάμεις προσκαλώ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-11-2007