Κέρνα με πίκρα/μέσα στα όνειρα ο έρωτας γερνά Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη Καλησπέρα σας... Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Κέρνα με πίκρα...
Κέρνα με πίκρα στο ποτήρι της οργής
Κέρνα με δάκρυα στο κύπελο της θλίψης
Κέρνα με αίμα απ' τα μάτια της αυγής
Κρύψε τον έρωτα στο φως.. πριν υποκύψεις...
Δώσε στα λόγια σου τ' ανέμου τη χροιά
Σαν τυραννά ένα μου θρόϊσμα τις νύχτες
Λες πως βυθίστηκες γυμνός στη μοναξιά
Μα μες στην άβυσσο που πνίγομαι δεν μπήκες...
Στάξε ιδρώτα σε κρεβάτια ηδονής
Σκίσε σεντόνια απ' το πάθος σου βρεγμένα
Μπες σ' άδεια σώματα στα πέρατα της γης
Ούτε στιγμή να μην ποθήσεις πια εμένα...
Σκέψου πως ήμουνα μια δίνη του μυαλού
Άσαρκο φάντασμα στην κάθε σου ανάγκη
Σαν βοτσαλάκι ενός απέραντου γυαλού
Που ένα κύμα το παρέσυρε στα βάθη...
Κι ύστερα φύγε.. όπως ήρθες ξαφνικά
Βλέπεις.. συνήθισα στυγνά να με δανείζω
Μ' αν ήταν όλα στη ζωή μας λογικά
Θα είχα πάψει σ' ένα θαύμα να ελπίζω...
20-12-2007 ( στη δουλειά )
-----------------------------------------------------------------------
Μέσα στα όνειρα ο έρωτας γερνά...
Πώς περιγράφεται με λόγια η μοναξιά
Μέσα στα πλήθη σαν γυρεύω τη μορφή σου
Με του τσιγάρου σου την κάθε ρουφηξιά
Καπνός να γίνομαι σε κάθε ηδονή σου...
Πώς μπήκες μέσα μου.. και πια δεν είμαι εγώ
Παρά η δίδυμη σκιά του εαυτού σου
Μην μου ζητάς απ' τη ζωή σου να χαθώ
Να πορευθώ στις οιμωγές του χωρισμού σου...
Πώς πνίγω κάθε σου τρελή επιθυμιά
Και μακριά σου ξημερώνω και βραδιάζω
Πώς με πονάει η δική σου ερημιά
Κι όταν σε σκέφτομαι ριγώ κι αναστενάζω...
Πώς να σε φτάσω.. να σε πάρω αγκαλιά
Να θεραπεύσω τις πληγές του έρωτά μας
Να γίνω ολάκαιρη μια θάλασσα φιλιά
Να κολυμπάνε τα κορμιά μες στη χαρά μας...
Πώς συλλογίζομαι τις άδειες σου στιγμές
Τα δυο σου μάτια που θολώνει η σιωπή μου
Νά 'μουν μαζί σου μες στο σήμερα.. στο χθες
Να ζωντανέψει η νεκρή η όρασή μου...
Πώς δραπετεύουν απ' του χρόνου τα δεσμά
Να 'ρθώ στο πλάϊ σου μεμιάς.. και να μην φύγω
Μέσα στα όνειρα ο έρωτας γερνά
Καμμιά αγάπη δεν επέζησε στο λίγο...
26-11-2007
[U] Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-12-2007 |