Απόψε γρήγορα νυχτώνει / Tης ζήσης σου η χήρα

Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη

Καλημέρα σας.. κλαψ...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Απόψε γρήγορα νυχτώνει...

Απόψε γκρέμισε η μέρα
Τον ήλιο απ' τον ουρανό
Και στην καρδιά μου μία σφαίρα
Καρφώθηκε για να πονώ...

Απόψε στέριωσε η λύπη
Άγριο σπίτι στο κενό
Και της αγάπης σου την κρύπτη
Έζωσε κρύο φονικό...

Απόψε γίνηκα καράβι
Δίχως πηδάλιο και πανιά
Τι είναι κλειστοί όλοι οι κάβοι
Μέσα στη βαρυχειμωνιά...

Απόψε τίποτε δεν φτάνει
Να ημερέψει το κορμί
Ρωγμές το στήθος μου να κάνει
Ρόζους να βγάζει η ψυχή...

Απόψε γρήγορα νυχτώνει
Μια αδυσώπητη σιωπή
Η απουσία με πλακώνει
Το όνειρο έχει κοπεί...

Απόψε λείπει το φιλί σου
Από το στόμα το πικρό
Λείπει το φως της ηδονής σου
Από το σώμα το νεκρό...

Απόψε γέρασα μονάχη
Χιόνια σκεπάσαν τα μαλλιά
Σπάσαν τα κύματα οι βράχοι
Πένθιμα παίζουν τα βιολιά...

Απόψε άνθρωπος δεν θέλω
Να μου μιλήσει για γιορτές
Βγάζω στην πίκρα το καπέλο
Που με βυθίζει σ' ένα χθες...

Απόψε σώθηκε το αίμα
Στις αρτηρίες τις παλιές
Και με πλημμύρισε το ψέμα
Κι οι δολοφόνες ενοχές...

Μα.. κι ας νεκρή.. σε αγαπάω
Τόσο βαθιά.. που απορώ
Πόση χαρά πια σου χρωστάω
Και πόσο δάκρυ σε κερνώ...



21-12-2007

-----------------------------------------------------

Tης ζήσης σου η χήρα...

Κλαίνε απόψε τα κεριά
Π' άναψα στο φευγιό σου
Κι εγίνηκέ μου η νυχτιά
Φωθιά στο σπάργανό σου...

Κλαίνε τα σύννεφα.. κι η γης
Ανθίζει άσπρους κρίνους
Και τα μαλλιά μου πλέκουνε
Εμπρός σου άγριους σχίνους...

Κλαίνε απόψε τα πουλιά
Και ύπνος δεν με πιάνει
Στη σπαραγμένη τους λαλιά
Ποιός έρωτας να γιάνει ;...

Κλαίνε απόψε οι ψυχές
Που χάσανε το σώμα
Τι έχουν σπίτι ουρανό
Και μάνα τους το χώμα...

Κλαίγω κι εγώ για χάρη σου
Μα διόλου δεν λυπάσαι
Που στέκομαι στο πλάϊ σου
Μα συ αλλού κοιμάσαι...

Κλαίγω εγώ.. κι εσύ γελάς
Και χαίρομαι μαζί σου
Τι στάθηκα Παράδεισος
Σε κάθε Κόλασή σου...

Μα να στραγγίξεις δεν μπορείς
Ετούτη την πλημμύρα
Με δάκρυα την έντυσες
Της ζήσης σου τη χήρα...



20-12-2007

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-12-2007