Η Φάτνη

Δημιουργός: ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ

Το τάμα μου στην Elena,σήμερα εκπληρώνω,και,το στιχούργημα αυτό,σ'αυτή αφιερώνω

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ηθη κι έθιμα,αλλάζουν,
με ταχύτητα,πιά,τώρα.
Μπιμπερό και σαλιαρίτσες,
θα 'ναι,τα, των Μάγων,δώρα.
-----------------

Η ΦΑΤΝΗ

Πήγα,πως θα δώ,τη φάτνη,
και,τί είδα, ο καημένος?
Ο Χριστός,-με μπε'ι'μπιλίνο-,
κοίταγε, απορημένος!.

Τι πολυτελής,η φάτνη!
Ηταν,σκέτη ζωγραφιά.
Τι κολόνες,και,τι τρούλοι!
Θύμιζε,..Αγιά-Σοφιά!

Είχαν κουβαλήσ' οι μάγοι,
απο τα καλούδια ούλα.
Χάντρες,μπίλιες,σταυρουδάκια,
μέχρι, και, μιά ...γαλοπούλα!

Κάποιος,σιγοψιθυρίζει,
- οι αχρείοι,τι ξεφτίλα!
Κι ένας άλλος,συμπληρώνει,
- και,του χρόνου,..με πιπίλα!
-----------------------
Φίλος,που του τα 'πα,είπε.
Τί παράξενο,να βρώ?
Το Χριστό,δεν τον σταυρώνουν,
πάνω..σε χρυσό σταυρό?

Είναι,..ανορθογραφία,
τα καρφιά,τα σιδερένια.
Είναι,πιό γλυκός,ο πόνος,
όταν είν' μαλαματένια.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-12-2007