Πάντα Άρεσα Στις Χαραμάδες

Δημιουργός: Αστρόκηπος

7/2/08: Πιο νέος απ' το πάντα . . . πιο γέρος απ' το ποτέ . . .

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τσακώνομαι με τα παράθυρα..

Που πάλι εγώ πιέζω ασφυκτικά
τις ξύλινες κάσες τους
απ' την αχόρταγη όραση των αοράτων..
Που πάλι εκείνα περιέχουν αυτό,
που ποτέ δεν φτάνω ν' αγγίξω..

Μα...

Τ ο ύ τ η την ώ ρ α
δεν μπορούν να την φυλακίσουν
φακοί από κάμερες.
Δεν τη βαστάς μέσα σε κασετίνες κοσμημάτων.
Δεν την ξεπατηκώνεις με καρμπόν.
Δεν της γλύφεις το μέλι
που στάζει χαμηλά στα πόδια της..

Έτσι κι ο νους,
έκοψε τα χέρια του απ’ τη ρίζα.
Ακόμα και να τα 'χε
ήταν ανάξιος να την αγκαλιάσει..

Το φεγγάρι δύει
κι ανατριχιάζει το στερέωμα.
Το φεγγάρι δύει
και το βλέμμα μου ικετεύει για αιχμαλωσία
Το φεγγάρι δύει
κι ο ήλιος συρικνώνεται..
Το φεγγάρι δύει
κι ουράνια βιολιά γλιστρούν μέσα μου..
Το φεγγάρι δύει
κι όλες οι πατημασιές στη γη
μοιάζουν να φέγγουν..

Και σπάει το φως
κομματάκια..
λες και πέφτουν στη γη φεγγαρολούλουδα.
Και βλέπω να παρελαύνουν
μπρος μου
όλες μου οι αμαρτίες..
γυμνές όπως τις γέννησα..

Το φεγγάρι εξακολουθεί να δύει
κι οι σκιές των περαστικών
μοιάζουν ν’ αυτοπυρπολούνται..
Κι όσα πουλιά κοιμούνται
ανοίγουν λίγο τα μάτια,
γι' αποχαιρετισμό..
Και ξαπλώνουν στο χώμα οι άνεμοι,
σαν αποκαμωμένοι πολεμιστές,
όλο πίκρα, που υπάρχει
κάτι πιο κόκκινο απ' τις πληγές τους.

Το φεγγάρι,όμως,
δύει και σα νύστα δημοσίου υπαλλήλου 7.30πμ.
Και σαν λογοπαίγνιο σε stand up comedy,
που κανείς απ' το κοινό δεν κατάλαβε.
Και σαν ήχος από καραμπίνα
που σκίζει την ατμόσφαιρα,
προτού τα σκάγια υποχρεώσουν τον παραλήπτη
στο τελευταίο πέταγμα.
Και σαν καπνογόνο μπάτσων
λίγο μετά την εκτόξευση,
πάνω σε αναρχικά κορμιά
με υποταγμένα μυαλά.
Και σα σεισμός που μας χαρίστηκε..
για μία ακόμη φορά..

Το φεγγάρι δύει
κι όλα τ' άσχημα πωλούνται για όμορφα..

Το φεγγάρι δύει
και δε βγάζει μιλιά..


Πάλι ανασαίνω μόνος..
Πάλι σ΄ ανοιχτό παράθυρο..
κι ο βήχας απ’ τα φρεάτια στην άσφαλτο
ανεβαίνει στο λαιμό μου.

Μ α
τ ο
φ ε γ γ ά ρ ι
δ ύ ε ι..

Κι έχω το φ ω ς μου ΚΥΡΙΕ..

Σ' ευχαριστώ...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-02-2008