όνειρο και Όνειρο

Δημιουργός: Jorlin

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Χτες ονειρεύτηκα πως σ' αγαπούσα ακόμα
Μα λέει το 'ξερα
πως πια δεν υπήρχες εδώ εσύ ο ίδιος
παρά μόνο
δρόμοι που βάδιζες τώρα άδειοι
κτίρια κενά, άλλοτε γεμάτα απ' τη μορφή σου
Πια δεν υπήρχες, όπως και στ' αλήθεια, εσύ ο ίδιος
παρά μόνο
η λαχτάρα μου για σένα
κι ο παλιός πόθος
δριμύ κοντάρι
να με τρυπά βαθιά
αναστημένος ανεξήγητα
απ' το σταχτύ νεκροταφείο της λήθης

Τ' όνειρο αυτό απέπνεε στυφή
οσμή καμμένου δάσους
έμοιαζε κλάμα στραγγαλισμένο
στην καρδιά
πριν να τολμήσει
να γίνει δάκρυ και λυγμός
περίεργη επιστροφή σε πόλη θύμιζε
με υγρά, γαλάζια πια σεντόνια σκεπασμένη
πένθος βαρύ και άσβηστο
για κάποιο ανελέητο πτώμα
που αιωνίως μακραίνει και βαραίνει
ραγίζοντας τ' άθραυστο φέρετρό του

Να 'φτανε η μέρα λέει
που τα κοφτά μου βηματάκια θα πατούσαν
τον προορισμό τους
- ποιον άλλον; τον εαυτό μου -
Και τότε να γυρνούσες λέει
χλωμός, παραδαρμένος
με πρόσωπο όλο πρώιμες
ρυτίδες περισυλλογής
Και να βρισκόμασταν εκεί
ν' αγκαλιαζόμασταν
και τότε
Τι κρούση σύννεφων καταραμένων
χρόνια ακίνητα να κρέμονται απ΄τα σπλάχνα της στρατόσφαιρας
τι βίαιη νεροποντή
κατακλυσμός
Λύτρωση
Λύτρωση
Κι ενώ εν τέλει τρυφερές αχτίδες ήλιου
πρωτόγνωρα θ' αγγίζαν το κορμί μου
Εγώ
γυμνή
ξιπόλυτη
πάνω στην τέφρα σαν τρελή θα χόρευα
πανηγυρίζοντας
του πρώτου μου Καημού του Μέγα
τον τελευταίο θάνατο

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-02-2008