Η Αναδυόμενη

Δημιουργός: isidora, www.facebook.com/maria.kekkou.

Έμεινε χρόνια χωρίς παραλήπτη το αφιερώνω στον Ορφέα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ξεφυλλίζοντας κάτι μαθητικά τετράδια από την Τρίτη Λυκείου…..

το βρήκα…. γεμάτο στόμφο και παλαιομοδίτικο, άλλα κάπως μου άρεσε.
Έχει κάτι από τη δροσιά της ηλικίας


Η Γέννηση της Αναδυομένης

Σιμά στ’ αφρισμένο κύμα
ήταν τότε που η φωνή του ωκεανού έσερνε
τα μακρινά, τα ανάκουστα τραγούδια τα μυστικά…

Και ήταν τότε που πρωτοαντίκρισα
ολόφωτες ανταύγειες και σκιές διάφανες
να λαμπιρίζουν και να γράφονται
πάνω στους υδάτινους όγκους φευγαλέα

Κι ήταν η ψυχή μου άβυσσος καυτή
και ήταν τα οράματα καμωμένα από λευκή φλόγα
και ήταν σαν πίδακας στιλπνός
φωτός και ονείρου η Γέννηση της Αναδυομένης

Σε ’ψαχνα από τότε με το νου
και με τις αίσθησες της ύπαρξης
σ’ έπλασα με της σκέψης τη γεννήτρα φλόγα
και έζησες μέσα μου στου πόθου μου το ανάσασμα
ξένος και κοντινός σαν σκιά ονείρου

και είναι τώρα που μπορώ να βαστάξω
όλα τα χαμόγελα και όλα τα δάκρυα
γιατί η αγάπη είναι η χαρούμενη θλίψη

οι μέρες ανάλαφρες υπάρχουν,
ελεύθερες από το βάρος του πόνου και της ηδονής
απλούστερες και από την πιο άχραντη λευκότητα
της ομορφιάς και της ζωής

Και είναι τώρα που συναντώ
όλα τα χαμόγελα και όλα τα δάκρυα
στης αγάπης τη χαρούμενη θλίψη
και είναι τώρα που μπορώ να κοινωνήσω
το αίμα και τη σάρκα στης αγάπης το μέγα Μυστήριο…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-03-2008