Το Εντός και το Φως

Δημιουργός: Jorlin

Αφιερωμένο...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τίποτε άλλο περισσότερο δε μ’ έβλαψε
Τίποτε δε λαχτάρησα πιότερο να διαλύσω
Από αυτή την επίμονη Επιφάνεια
Φανατική αναζητήτρια του Εντός
Μια ζωή
Πίσω απ’ το Ορατό ν’ ανασκαλεύω το Απόκρυφο
Μέσα από λιλιπούτειες τρύπες να κοιτώ με λαιμαργία
Σα Νηρηίδα να πλανιέμαι στη γαλήνη των βυθών
Και να φωλιάζω μες στων βράχων τις κουφάλες
Σ’ άφεγγα τούνελ μες στα έγκατα της γης
Να χάνομαι
Κι αέναα
Να ψάχνω…

Κι εσύ μ’ ένα χαμόγελο μπουκέτο ηλιαχτίδων
Μάτια γυαλιστερά σπαθιά που σχίζουν μ’ ένα νεύμα
λογής – λογής προκαταλήψεις κι αντιλήψεις
επιφανειακές, απατηλές, μα αήττητες, ως λένε,
Καβάλα στα τριάντα σου άτια
να καλπάζεις στης ζωής τη ράχη
γοργά, δυναμικά
κι οι ανέμοι
χτυπώντας πάνω στο στήθος σου
νεκροί να πέφτουν χάμω

Ίσως, ίσως μ’ αγάπησες γιατί
άκουσες το παιδί που ‘κλαιγε μέσα μου
χρόνια απαρηγόρητο
και παρεξηγημένο

Εγώ, χλωμή, διαρκώς ξενυχτισμένη,
Σα μαύρα αγρίμια να έλκω τα σκοτάδια
Άφαντη πάντα σ’ απύθμενα βάθη
Όσο βαθύτερα μπορώ να κατεβαίνω
Στ’ άπαντα
με διαίσθηση για ύπαρξη κρυψώνων
γεμάτων θησαυρούς
της τρομερής, αγέρωχης Αλήθειας

Κι εσύ ατρόμητος να σπάζεις τους καθρέφτες
Με μια πύρινη σφαίρα
Τη φωνή σου
Και τις πληγές σου από αγκάθια αλλοτινά
Μονάχος να ναρκώνεις γελαστός
Με ίαμα την πίστη στον εαυτό σου

Ίσως, ίσως μ’ αγάπησες γιατί
Απλά
Από άλλες μπορούσα πιο πολύ
Να αισθανθώ τον Πόνο

Μια φορά κι έναν καιρό
Σε σπήλαιο μυστικό με σταλακτίτες
Συνάντησε ο Ιππότης του Φωτός
Μια εξόριστη Πριγκίπισσα της Νύχτας

Ίσως, ίσως σ’ αγάπησα γιατί
Ποτέ στα βάθη μου εσύ
Δεν κόπιασες να περπατάς
Κι ας τα ‘χεις όσο άλλος κανείς εξερευνήσει
Σ’ αγάπησα γιατί
Αντί όπως όλοι να με κλείσεις
Σε εικόνα δισδιάστατη, νεκρή,
Επιφανειακή
Ποτέ σου δεν κουράστηκες εσύ
Πάλι και πάλι
Απ’ την αρχή
Να με γνωρίζεις

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-04-2008