Μια νύχτα στο Σούνιο

Δημιουργός: Ιππαρχος, Δημήτρης

Από τη θάλασσα για τη θάλασσα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Φόρεσες χθες το ασημένιο πέπλο
το ρούχο με το χρώμα της Σελήνης
αυτό που είχα ξαναδεί στα όνειρά μου.

Ήξερες άραγε πως θα ‘ρθω
ή μήπως είσαι έτσι κάθε βράδυ;
Στην αρχή μόνο η όψη που με μάγεψε
μετά ο ήχος, η οσμή, το όνειρο
κι ο κόσμος δε θα ‘ναι ποτέ πια ο ίδιος.

Ούτε ένα φως, ούτε ένα νησί
απέραντο στρωμένο σεντόνι
σε κρεβάτι όπου κανείς δεν κοιμήθηκε
μέγα μυστήριο και μέγας κίνδυνος
ο θάνατος ντυμένος ηρεμία.

Ο ουρανός ο αιώνιος σύζυγός σου
χωρίς αστέρια και φεγγάρι για να σου μοιάζει
ενώθηκε μαζί σου στον ορίζοντα
και γίνατε ένα, ίδια υφή, ίδιο χρώμα
τα σύννεφα γεννήθηκαν από την ένωσή σας.

Σ’ αγάπησα κι ας μη σε είχα ξαναδεί
το ίδιο κι οι φίλοι που σε ήξεραν
κι οι κάτοικοι των γύρω οικισμών.
Ο Ποσειδώνας στο ναό του μέσα
κοιτούσε το βασίλειό του ευχαριστημένος
κι ο Κούρος με τα τεντωμένα χέρια χαμογέλασε.

Ώσπου την επομένη ο υπεράνω όλων
είπε: «Γενηθήτω χάος», σα να βαρέθηκε
σα να μετάνιωσε για την τάξη.
Κι η όμορφη θάλασσα αγρίεψε πολύ
κι ο ουρανός δάκρυσε, τα σύννεφα άδειασαν
τα δέντρα λύγισαν και οι άνθρωποι γονάτισαν.
Κι ο Νώε ξαναχτίζει την κιβωτό του
γιατί δεν τον έπεισε το ουράνιο τόξο

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-04-2008