Ο Δήμιος του έρωτα

Δημιουργός: χρηστος καραμανος, ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΟΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μία βραδιά καλοκαιριού με μπόλικο φεγγάρι,
που εγώ ονειρευόμουνα ,δεν έπαιρνα χαμπάρι,
ύπουλα εσύ με άφηνες, πως δήθεν δεν αντέχεις,
μεγάλη αγάπη αναζητάς και σ’ άλλον τώρα τρέχεις.
-
Δεν είχα εγώ τη δύναμη να φύγω από κοντά σου,
γι’ αυτό κι εσύ με έσφαξες πάνω στα γόνατά σου.
Κι ενώ η ποδιά σου γέμιζε απ’ το δικό μου αίμα,
τον έρωτα μας γρήγορα έθαβες σ’ ένα ρέμα.
-
Δήμιος τώρα έγινες του σφόδρα έρωτά μας,
και δυναμίτη μούδωσες να κάψω την καρδιά μας,
ποτέ μου δεν κατάλαβα τι είχες στην ψυχή σου,
όταν στο στόμα μούδινες το πιο γλυκό φιλί σου.
-
Μαζεύω τα συντρίμμια μου από το έγκλημά σου,
σ ‘ αφήνω τώρα μοναχή να ζήσεις τη χαρά σου,
μα επάνω στα ερείπια μιας τέτοιας δυστυχίας,
ποιός σούπε πως θα μοιραστείς κομμάτια ευτυχίας.
-
Θα ψάχνεις και θ’ αναζητάς σε όλη τη ζωή σου,
αγάπη για να δανειστείς να βάλεις στην ψυχή σου,
για να αισθάνεσαι καλά να βρεις δικαιολογία,
πως τάχα σούφυγε με μιας όλη αυτή η μαγεία.
-
Και ως το τέλος της ζωής θάσαι επικηρυγμένη,
σαν -δήμιος του έρωτα- θάσαι στιγματισμένη,
θα τριγυρνάς εδώ κι εκεί σαν ζήτουλας αγάπης,
όπως πουλάει τα cd (σι-ντι) ο διπλανός αράπης.


ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΟΣ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-05-2008