Ο θάνατος της αυγής

Δημιουργός: victornoth

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κάθε μέρα παρέα ήμουνα μαζί με την αυγή
Εικόνες φτιάχναμε συναισθημάτων και με δάκρυα τις κολλούσαμε επάνω σε χαρτί
Χαρτιά που φυλαγμένα έχω, όποιος θέλει να τα δει
Μα καλύτερα όχι, όποιος δε θέλει η καρδιά του σε μπελάδες να μπει

Τις ώρες μας, έτσι, δε τις περνούσαμε γελώντας
Ούτε από ψηλά κοιτάζαμε τον κόσμο πετώντας
Κι αν κάποιοι μας είδαν με σύννεφα να κάνουμε παρέα, καθισμένοι στη γη
Ήταν επειδή δάκρυα κατέβαιναν να μαζέψουν για την επόμενη βροχή

Άλλες φορές πάλι, στα μάτια κοιταζόμασταν κι όποιος τα έκλεινε πρώτα
Άνοιγε του μυαλού του μια πόρτα
Ο άλλος έπρεπε απ’ του υπνωτισμένου το μυαλό να βγάλει αισθήσεις
Στο όνειρο να τις δώσει, για να γίνουν παραισθήσεις

Αυτό το παιχνίδι λοιπόν, είναι η αιτία θανάτου της
Το χέρι μου οπλισμένο με παραίσθηση, έκοψε την ανάσα της
Ναι εγώ είμαι ο φονιάς, ο πρώην φίλος και αδερφός
Πιστεύοντας τα παρακάτω λόγια, έγινα στιγμιαία εχθρός

«Δες πως χαμογελάει η αυγή στο άδειο σου πρόσωπο. Μίλησέ της με τα μάτια κλειστά, θα τη νιώσεις και θα την καταραστείς. Θα ονειρευτείς ότι ήθελες να γίνεις, μα ποτέ δε θα ξεχάσεις αυτό που είσαι, έχεις ρίζες σκληρές. Και στο άδειο σου κεφάλι, φυτρώνουν όλο και περισσότερες.»

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-05-2008