Πριν και Μετά

Δημιουργός: Maria Olsen, Μαρία

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΠΡΙΝ

Μαύρα σύννεφα σκίζουν
το βαθύ του πελάγου
σαν εργαλεία κάποιου αρχαίου μάγου
μυστικά την καρδιά σεκλετίζουν

Τα πρόσωπα κύττα που βουτάν στο βυθό
είναι τάσεις αυτοκτονίας, ή είναι το μυστικό
της ζωής που μέσ’ τη θάλασσα ψάχνουν
όλο και βαθύτερα μέσα της ζητούν
στα σκοτεινά νερά της ξαφνικά αναρριγούν
ποιές ελπίδες και ποιές πίκρες να ’χουν

Να η ουρά μιας γοργόνας, ξανθής κυράς
να κι ένα σκυλόψαρο... σπάνιας ομορφιάς;
εσύ αποφασίζεις, πως θα το δεις
το ντο ματζόρε παίζει σε αναζήτηση δίεσης
η μαύρη σελήνη πνίγεται κι έχει ανάγκη πίεσης
ατμοσφαιρικής


ΜΕΤΑ

Πάπλωμα άσπρο στον ουρανό τα σύννεφα
τρέχουνε, σαν τους ανθρώπους που τρέχουνε κι αυτοί για να προφτάσουνε τη ζωή πριν τους προλάβει ο θάνατος
μακάρι να ξέραμε σε ποιά κατεύθυνση να τρέξουμε, για να προλάβουμε λίγη ζωή, έστω και λίγη, μα η πυξίδα μας αραχνιάζει αχρησιμοποίητη κάτω κάτω στο ντουλάπι της καρδιάς μας
το κλείσαμε και το διπλοκλειδώσαμε το ντουλάπι, το σφραγίσαμε με τη σφραγίδα που τη λένε λογική, ή καθήκον, ή φόβο ή όλα μαζί
κι όμως η πυξίδα από το βάθος του ντουλαπιού συντονίζει παράλογα τις καρδιές μας και σαν να μας φωνάζει ‘ξύπνα, μαλάκα! Λάθος πας! Λάθος μονοπάτι διάλεξες!’ Κι όμως προχωράμε και οι δυό στο δρόμο που διαλέξαμε πριν χρόνια, πριν τόσα χρόνια αγάπη μουׁ πριν τόσα χρόνια που δεν ξέραμε τι κάναμε και δεν μπορούσαμε να προβλέψουμε, που θα μας βγάλει ο δρόμος μας...

Κάποιες φορές θέλω να κάνω την πυξίδα μου χίλια κομμάτια, άλλες εύχομαι να ’μουνα σ’ άλλη γη, πολύ μακριά από δω
να μην κυττώ τα μάτια σου, να μην ακούω τα λόγια σου, να μην νιώθω την πυξίδα σου
να μην πίνω καφέ απ’ το φλιτζάνι σου και μια γλυκειά πίκρα απ’ τα χείλη σου
να μη βλέπω, να μην ακούω, να μην αισθάνομαι
σ’ αυτόν τον κόσμο που βάζει τρικλοποδιές
απλά να σταματήσω να τρέχω...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-06-2008