Η Lorette κι ο ποιητής

Δημιουργός: justawoman, Στέλλα Γεωργιάδου

Ποτέ δεν ξέρεις ποιος πραγματικά είσαι αν δε σου δοθεί το κίνητρο να το ανακαλύψεις… Καλοκαιρινό παραμυθάκι δύο σ' ένα, για τη χώνεψη και … καλό ΣΚ στιχομάνιακς

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εντυπωσιακή η αλλαγή
Εκείνη, μια ισχνή, αναιμική φιγούρα
σαν οπτασία σε τοπίο ομίχλης
Τα ρούχα της κατάλευκα και διάφανα
τα δάχτυλά της μακριά και δυνατά
και το χαμόγελο της φωτεινό,
μα, απόμακρο το βλέμμα της κι ανοίκειο
Θαρρείς και “μην αγγίζετε” κάπου στο βάθος
ήτανε χαραγμένο

Εκείνος, της ζωής ο μαθητής. Ο καλύτερος
Ταχύτητα, σιγουριά, κι εξυπνάδα
Επιτυχία πολύ πάνω απ’ το μέσο κόσμο
Ο ρεαλισμός του εφικτού σε κάθε κίνηση
Χέρια στιβαρά, κορμί ρωμαλέο
Μειδίαμα του κυνικού και λιγοστά τα λόγια
Ανέφελη η ματιά του, λίγο αδιάφορη
Παρόλα αυτά ιππότης

Περίεργος συνδυασμός
Η ετερώνυμη έλξη ή η εγγενής έλλειψη
τους έφερε μαζί σ’ εκείνον τον Αύγουστο;
Το ψαροχώρι του νησιού, μοναδικό λιμάνι
κληρώθηκε για τον επίγειο έρωτά τους

Κι ενώ ετοιμαστήκαμε
μύστες να γίνουμε όλοι
σε ειδύλλιο εποχής ρομαντισμού
(ή να ‘ταν ο ρομαντισμός
δική μας ξεχασμένη έλλειψη;)
σε πόλεμο παρόρμησης βρεθήκαμε
κι είδαμε, άγριο παιχνίδι να φουντώνει
Σάρκα με σάρκα

Κανείς δεν πίστευε στα μάτια του
–ούτε του λιμανιού οι γλάροι
ούτε των τζιτζικιών ή έκπληξη –
πως η μοναχική κυρία
που ξεχνιόταν στα παγκάκια
χορεύοντας με τη σιωπή
και με τον Τόμας Μαν στην αγκαλιά
θα φλόγιζε τη δύση
γελώντας και χορεύοντας
πάνω στου εραστή της τις χορδές
Ακροπατώντας σε ηδονές,
π’ ουδέποτε φαντάστηκε
στα πιο κρυφά όνειρά της

Κι ο εραστής
ο άλλοτε σκληρός και κυνικός
των γυναικών κατακτητής
αδιάφορος και άτρωτος
σε περιπέτειες της καρδιάς
τώρα... να γίνεται έρμαιο πρωτοφανές
μίας άνισης κι απρόβλεπτης παρτίδας
Ένας αλτρουισμός δίχως περίσκεψη
δεμένος στη σαγήνη της αντίφασης
Έφηβος και φοβισμένος, ικέτης
Παραδομένος στο πάθος, το απόλυτο



Απόμεινε ο ποιητής…
που μάταια θέλησε
να μεταφέρει τη στιγμή
σε μια προσωρινή αθανασία
αμήχανος και σκεπτικός
με μια γραφίδα ξόβεργα
και σκέψη καταδότη

Πώς να τελέσει το μυστήριο
της σύζευξης των λέξεων
–επιθυμίας όρια δεν έχουν–
χωρίς να τις μιάνει με την πένα του;
Πώς να ημερέψει το χαρτί
να τιθασεύσει τ’ άλογα σημάδια;

Τι υστερόβουλη κι αυτή η έμπνευση!
Ζηλιάρα ερωμένη
που τον κρατάει σκλάβο της, ακόλουθο
και του χαρίζει μόνον ηδονές
παρμένες από ξένα παραμύθια.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-07-2008