Μονομάχοι

Δημιουργός: ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

τι όνειρα βλέπουν τις νύχτες τα όνειρά μας
στο άσπρο κομμάτι νύχτας στο προσκέφαλο
φτερά ανοίγουμε σαν νυχτοπούλια και άντε γεια μας
να μην μικραίνουμε την παιδική χαρά μας

είναι ο έρωτας γυναίκα μόνη με άρωμα βαρύ
και έχει στήθια γεμάτα γάλα κάτω από το όνομά της
και είναι ποτάμι σε εύφορο κήπο
ποτάμι που θα το διαβεί
μια υπεραστική ζωή που δεν θα πει το νόημά της

είναι η αγάπη όσα γύρω σου χρωστάς
σ' έναν θεό που κι αν του δώσεις δεν υπάρχει
κι αν γίνεις άτλαντας την γη σου να βαστάς
πάντοτε οι άνθρωποι κι οι άτλαντες
βαδίζουν και πεθαίνουνε μονάχοι,
μονομάχοι

παιδί σοφό και ο παλιός σου κι ο νέος εαυτός
πάντα αυτογέννητος γυρίζεις μες τον κόσμο
λεπτό υφάδι κι από τσιμέντο πιό αστός
ίσως ο έρωτας σε τύφλωσε και δεν κοιτάς τον δρόμο
τυχερέ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-07-2008