Γέλιο

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ω γέλιο ωραιο μες στην πυκνή κι ασάλευτη ομορφάδα
Ζυμωμένο απο άσβυστη φωτιά κι απο δροσιά
Που απλώνεσαι σαν άνεμος στης ψυχής μου την κοιλάδα
Μέσ’απ΄τους άγουρους καρπούς και μεσ’απ’τα κλαριά

Ω γέλιο γλυκό που ισκιώνεις τη ρόδινη μορφή
Και στήνει ο ίσκιος σου λαχτάρα,μια πνοή,μια προσταγή
Για να δροσάνει ο νούς μου ,τι δε βλέπει τώρα
Και τι δεν κρυφοτραγουδάει ,τι δε μετράει την ώρα

Ω φώς τα μάτια μου ποθείς κι εγώ τον εαυτό σου
Ποθώ το θείο φάντασμα που βλέπω στο βυθό σου
Κι ακολουθώ μερόνυχτα το δρόμο το δικό σου
Ο ίσκιος που απλώνεις,βοηθά το μέγα μυστικό σου

Ω γέλιο πες μου αν είσαι θνητό,την περήφανη σου άφες.......αμβροσία
Ποτε τους δεν δοκίμασαν τα χείλη μου τέτοια αθανασία
Εσύ που δε σε μόλεψε καυμός πες .....η σάρκα αν θα βαστάξει
Απ’την αφή σου αν πόνεσε κι αν πάσκισε ακέρια να πέταξει

Μιά ειν' ή ζωή του πόθου μου και μιά η ζωή η αγνή μου
Κι ως να φορώ την άναρχη αγγελική στολή μου
Κοιτάζω εσέ,πέρα απο τη γή ,ως νέα Ανατολή
Γιατί εσύ΄σαι η δυνατότερη συμπόνια στο μαύρο μου κορμί....

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-08-2008