Αγάπες μου ξένες

Δημιουργός: Ουτοπία, Πόλυ

Δίχως ψυχή..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στα χέρια σας κράτησα αγάπες χαμένες,
σας άγγιξα...φύγατε γίνατε ξένες,
δεν έκλαψα, ρώτησα τη σκέψη μονάχα
αλήθεια μου ήσασταν ή όνειρο τάχα;

Φθινόπωρο ήταν σαν ήρθε εκείνος
στον κήπο της νιότης αμύριστος κρίνος
στα μάτια η θλίψη, στα στήθη το μένος
στο τίποτα ήθελε να μείνει κρυμμένος.

Στο πλάι του έγειρα σαν έρημο αστέρι
να φέξω του γύρεψα σε άγνωστα μέρη
απάτητα που 'ταν αθώα και πλάνα
μα έμεινα ικέτης, τυφλή και ζητιάνα.

Περάσαν τα χρόνια αγάπες μου ξένες
τ' αμέτρητα λάθη θαφτήκαν στις έννοιες
στα κύματα βάφτισα του τότε το μίσος
στολίδια του φόρεσα, τ' ονόμασα ίσως.

Μ' αυτό πια πορεύομαι, πεθαίνω, γεννιέμαι
με χάνω, με βρίσκω, γελάω, ξεχνιέμαι
αργά.. κατάλαβα πως αν κάτι αξίζει
ζωή δε σου παίρνει, ζωή σου χαρίζει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-09-2008