Για την αγαπη

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όλα μαζί τα σπλάχνα μου βογκάνε ορθά καμπαναριά
Πέτρινη δέηση η ψυχή,τονίζει τον παιάνα
Κύμα απλώνεται η φωνή σου προς την λευτεριά
Φωνή ατάραχη π'αντηχεί σαν η χαλκή καμπάνα

Κι ο έρωτας απ’το λαιμό πιασμένος στο σκοτάδι
Μπρος τη φωνή αλαφιάζεται,πετώντας ξεχειλά
Μες στη φυγή του αστράφτει ο ουρανός σημάδι
Σε μένα μονάχα απόμεινε να βάλει τη φωτιά

Σα νύφη στην καλύτερη στιγμή που το κανίσκι
Σου προβοδάει αγάπη,στης δόξας την αυγή
Το βέλος του μες στη στην καρδιά σε βρίσκει
Και σπάει απάνω σου τυφλή όλη του η οργή

Αγάπη,τη φωνή σου τόνισε,για τον καυμό,πεσμένοι
Είν’εδώ οι ναοί κι οι δαίδαλες αυλές
Μπρος στο γκρεμό της ομορφιάς σου οι αιώνες σκλαβωμένοι
Κάτω απ’τα τόξα του χαμού όλες μου οι ενοχές

Σε σε τα χέρια υψώνω ω αθάνατη,που κρύβεις
Το είδωλο της λάτρας σου κλεισμένο στη σμυρτιά
Φυλής ακέριας άνθισμα στη θεία σκιά μιάς ήβης
Τον σπόρον οπου φώλιασε χρυσάφι στη φωτιά

Σε σε ,σε σέ ακριμάτιστα σηκώνω τώρα τα χέρια
Στο άρμα σου δος να ζέψω για πάντα τον καιρό
Κι οπως ανθώ εδω στη γής ν’ανθώ και πα στ’αστέρια
Ως να τα σύρω όλα στον άξιο μας χορό

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-09-2008