Ανάστερη. .

Δημιουργός: νετη541, ΕΦΗ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ανάστερη. . . . .


….είναι κι αυτή η πόλη η ανάστερη
με την αιθαλομίχλη για ουρανό της
που ούτε δυο χούφτες χώμα δεν χαλάλισε
στο γιο της

….κάτι κουρέλια χαμοσέρνω στο πηλίκο
υπόλοιπο τα χνάρια σου δεν βγήκαν
πως έχω μείνει διαιρεμένη κι ατελής
μου είπαν

….ραίνω με σένα τ’ άχρωμα πανιά μου
θυμάμαι, μα δε θέλω να τ’ αλλάξω
κι είμαι στο βράχο και προσμένω σαν τα δω
να κλάψω

….μια νεραγκούλα κίτρινη του Μάρτη
βράχια και πέτρες η οικογένειά μου
συγχώρα με που είμαι ακόμα εδώ και ζω
καρδιά μου

….αιώνια προνύμφη θ’ απομείνω
το κύτταρό μου θέλω να προδώσω
στις πλάτες μου ξανά χρωματιστά φτερά
μη νιώσω

…. τις νύχτες πια τσακώνομαι με τ’ άστρα
και βρίζω το φεγγάρι σαν κοιτάξω
σ’ όλο τον ουρανό θέλω τρελή φωτιά
ν’ ανάψω

….σωριάζομαι ύστερα αποκαμωμένη
κι αν ξημερώσει, ξέρω πως δε θά ‘ρθεις
κι έχουν τελειώσει οι Κυριακές, η Άνοιξη
κι ο Μάρτης.


Δευτέρα 15, που το ημερολόγιό μου έλεγε
«Άστρο θαμπό του πρωινού
για χάρη σου αγρυπνούμε
Και τούτη η μέρα ας μας βρει
μ’ αυτούς που αγαπούμε
άστρο του πρωινού» (Θ.Π.)

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-09-2008