Ο τελευταίος χορός

Δημιουργός: χάρης ο κύπριος, χάρης

στον Ιππαρχο που η ποίησή του ευωδιάζει...Δημήτρη από σήμερα Χρόνια Πολλά

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ο τελευταίος χορός

Λικνίζοντας το φιδίσιο σου
ζωντάνεψες πάλι
τη μοιραία Σαλώμη.
Χόρεψέ μου
τον τελευταίο,
σου ζήτησα
και θα σου φέρω σε πιάτο
το είναι μου,
αυτό που πάντοτε ήθελες
το σώμα
το νου
τη ψυχή
και την καρδιά μου ακόμη.
Σατανικά κρυφογέλασες.
Ήξερες πως, ο τελευταίος χορός σου
θα μαζέψει όλα τα σύννεφα
και θα κρύψει τον ήλιο.
Κι εγώ το ήξερα.
Μα σου ορκίστηκα
πως θα σου χάριζα
το άλλο,
ξέρεις εσύ,
γι’αυτό που πάντα με ήθελες
το άλλο μισό
το χρυσό μου βασίλειο.
Ο χορός όταν άρχισε,
ξαναζωντάνεψε,
τα φιλιά σου τα πρώτα
που μου’χες δώσει.
Ξαναζωντάνεψε
κι ο πρώτος χορός.
Αυτός ο χορός
που χίλιες φορές
μ’είχε προδώσει.
Το λάγνο το βλέμμα μου
έγινε φλόγα,
ερωτική,
να σε θερμάνει.
Και πριν τελειώσεις
με μία σπίθα μου,
είπα,
λάβε τον πόθο
και στης καρδιά σου το κέντρο
ήρθα σαν Ήφαιστος
να βρεις λιμάνι.
Το λάγνο το βλέμμα σου
έγινε τόξο,
εχθρικό,
πούχε τεντώσει.
Και όταν τελείωσες
με ένα βέλος σου
είπες,
λάβε τον άδη
και στης καρδιάς μου το κέντρο
ήρθες σαν Άρτεμις
να βρεις σημάδι.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-10-2008