Η Λερναία σου Ύδρα

Δημιουργός: ivikos

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα χρόνια, ληγμένες τροφές στον παλιό καταψύκτη μου,
το γέλιο σου ήχος βιολιού στο τρελό καρδιοχτύπι μου,
ξανά στο φευγιό, κι απ’ το κύμα σαράκι η πέτρα,
δεν είδες την θλίψη , και σου είπα τον πόνο μου μέτρα.

Εσύ, το χθες, κι η παγωνιά σου,
γι’ αλλού ανοίγεις τα πανιά σου,
κι εγώ στην δύση σου μια λάμψη
πως η φωτιά ξανά ν’ ανάψει;

Με ανώνυμες φράσεις τα νιάτα στο πέλαγο το άγριο
με Χι στον εκθέτη, παλεύουν, μα χάνουν το αύριο,
κι εγώ λεπτοδείχτης και άμμος σε αρχαία κλεψύδρα
να λέω: «Άμα φύγεις θα γίνω η Λερναία σου Ύδρα»

Εσύ, το χθες, κι η παγωνιά σου,
γι’ αλλού ανοίγεις τα πανιά σου,
κι εγώ στην δύση σου μια λάμψη
πως η φωτιά ξανά ν’ ανάψει;

30.09.08

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-10-2008