Μυρμηγκοφωλιά

Δημιουργός: poetryf

Πρόχειρο, στη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου... Χρύσα μου.. στο χρωστούσα!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έτσι όπως στέκονται τα όνειρα μου στη γραμμή μοιάζουν μυρμήγκια
παραταγμένα σε σχηματισμούς εναλλασσόμενους.
Για λίγο στέκουνε ακίνητα. Να δώσουνε το σχήμα του εφικτού.
Κι είναι το βλέμμά τους το τόσο μικροσκοπικό , καρφωμένο στον Ήλιο.
Κλέβουν από ’κείνον το φως και το ρουφάνε σαν αλήτες κάποιας νύχτας.
Τρέχουνε για λίγο. Πέντε ώρες για να φτάσουν ένα βήμα ανθρώπινο.
Πέντε αιώνες για να φτάσουν το Θεό τους.
Σημαδεύουνε με σάλια κάθε ψίχουλο,
το φορτώνονται στην πλάτη και παλεύουν με τον άλλο εαυτό τους.
Έτσι δεν κάνουνε αλήθεια και τα όνειρα;
Αργομαζεύονται στον Ύπνο ή στη σκέψη κι όταν δεν είναι την πραγμάτωση να δουν
γέρνουν τυφλά , θρυψαλισμένα μες στη χούφτα της ανάγκης.
Δεν έχουν βάρος , είναι τόσο ανάλαφρα
που δεν φοβάσαι αν τα κρατάς μα αν έχουν φύγει.
Είναι σκιές που μισοκρύβονται σε πόθους και εξαίσιες πεθυμιές.
Απόψε που λές,
δεν θα ψεκάσω τα μυρμήγκια που μου κλέβουν απ’το πάτωμα τους κόπους.
Θα τα κοιτάζω να πηγαίνουν στη φωλιά τους
την ίδια ώρα που τα όνειρα θα γίνονται δικοί μου μετανάστες.
Απόψε που λές ... Δεν θα πατήσω ούτε ένα όνειρο στο χώμα....

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-11-2008