Μια ματωμένη παπαρούνα στα σεντόνια

Δημιουργός: poetryf

Ποτέ μη φτιάχνεις με τη φαντασία σου μια χάρτινη αιώρα...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έχω ξαπλώσει σε μια χάρτινη αιώρα
Κι όσο κουνιέμαι το σκοινί που τη βαστάζει τόσο τρίζει.
Τόσο αλυχτούνε τα σωσίβια του πόνου.
Στα είχα φορέσει αν θυμάσαι όταν σ’είχα
πήρα τα χέρια σου και τα ‘σμιξα με κύματα πελάγων
Σου βρήκα γλάρους να πετάξουν για της μοίρας σου το ύδωρ
για κοίτα τώρα που μαζεύονται στο πλάι μου τα σύγνεφα!
Ήταν φτηνό το ερωτικό μας το’λητάρι.
Δεν ήτανε να αντέξει για πολύ.
Κι αυτή η χάρτινη αιώρα που μ’αντέχει
με τα γραμμένα της αγάπης μας εντός
λέει πως θα σπάσει απ’του πρώτου σύγνεφου το δάκρυ.
Λέει πως θα λιώσει ,
Για να υπογράψει σα μια άλικη σφαγίδα
μαύρο τέλος. Κάτω το αιώνιο κερί της προσμονής μου...
Ίδια πορεία με τη χάρτινη αιώρα.
Συνοφρυώνονται οι πλάνες μου ελπίδες
αν δεις σμικρύνονται στο βλέμμα της φωτιάς.
Πάει να κάψει αυτή το σώμα της αιώρας
μα ήδη βρεγμένη , αποδιώκει τη φωτιά.
Τα δυο στοιχεία ψάχνουν χώμα...
Έχω μια ύλη που τους κάνει.
Αποτεφρώνονται οι στάλες της αλήθειας,
Καυτές πληγώνουνε της μνήμης μου τη δρόσο.
Θα σ’ανταμώσω; Τα μάτια ανοίγω
ξαπλωμένη στο κατάλευκο σεντόνι
Μια κατάκοκκινη μικρούλα παπαρούνα
λες και πατάει με το ύφος έντιμου καρδιναλίου
περιφέρεται στα στρώματα.
Μια στάλα αίματος σε πάλλευκο σεντόνι.
Κι όμως... Τέρμα οι φόβοι!
Ήσουν εδώ!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-11-2008