Στου χάρου το χέρι

Δημιουργός: Xenia1712, Ξένια

'Οταν τα πάντα γκρεμιστούν γύρω σου, στηρίξου στα ερείπια και περπάτα....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Είδα μια νέα μόνη να μένει
κοντά σε έναν τάφο να περιμένει.
Τα μάτια της ήταν στραμμένα εκεί
Και μαύρο το δάκρυ κυλούσε γιατί.

Δεν πήγα όμως εκεί κοντά της
γιατί είδα τον πόνο μες την ματιά της
το βλέμμα θολό και μαρτυρούσε
πώς για έναν νέο αυτή πονούσε.

Ήταν εκείνος που πρώτη φορά
της γέμισε αγάπη μες την καρδιά
Και ένα βράδυ της ψιθύρισε στο αφτί της
πως θα ναι εκείνος για πάντα μαζί της.

Χωρίσανε τότε και φεύγοντας πέρα
είπαν να ειδωθούνε την άλλη την μέρα.
Μα έγινε όμως μεγάλο κακό
εκείνο το βράδυ το σκοτεινό

Κι έτσι η νέα δεν πήρε άλλο χάδι
γιατί ο χάρος τον νέο πήγε στον Άδη.
Ο χάρος μια κόρη εκεί είχε κλεισμένη
και η τύχη του νέου να την αγαπάει καταδικασμένη.

Σηκώθηκα τότε να φύγω από εκεί
γιατί την νέα την είχαν πιάσει λυγμοί.
Και μέσα μου έλεγε μια φωνή
πως θα ναι η νέα για πάντα πιστή.

Νοστάλγησα τότε και είπα να πάω
στο σπίτι να δω αυτόν που αγαπάω.
Ο νέος ο δικός μου, που μου πε στο αφτί μου
πως θα ναι εκείνος για πάντα μαζί μου.

Μα βρήκα στο σπίτι το φως να ανάβει
και το δικό μου αγόρι στον δρόμο του Άδη.
Είπα πως πρέπει να το ρισκάρω
να απλώσω το χέρι τον νέο μου να πάρω.

Μα η τύχη του ήταν ήδη γραμμένη
γιατί ο χάρος είχε κι άλλη κόρη κλεισμένη.
Φοβήθηκα αλήθεια τόσο πολύ
που βγήκε απ τα χείλη μου ένα γιατί

Βγήκα χαμένη στου δρόμου την άκρη
και καυτό κύλησε το πρώτο μου δάκρυ.

Σε λίγο άκουσα μια φωνή,
της νέας ήτανε η βραχνή,

Μια πρόταση μου πε όμως μονό: ¨

‘Να κάνω κουράγιο να αντέχω τον πόνο’….

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-11-2008