Ετερόφωτοι

Δημιουργός: Κίρκη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γιατί σ' αρέσει να γυρνάς σε τόπους που κάποτε εξέπεμπαν φως χρυσό?
Στους δρόμους της Ακρόπολης σ' αρέσει να ακούς τα βήματα σου
όταν όλοι λείπουν...Και ξέρεις που είναι...
Εκεί πιο κάτω κάνουν θόρυβο...
Νομίζουν πως γλεντάνε με τις ευχές του δωδεκάθεου...
Το ξέρεις πως διαπράτουν ύβρη
και δεν μπορείς ούτε και θέλεις να τους σώζεις
απο την νέμεση που αξίζει η αλαζονεία τους...
Γιατί εκεί που αντηχούσε η φωνή του Περικλή,
εκεί τρίζουν κάθε βράδυ οι τοίχοι απο τα μπάσα των αυτοκινήτων...
Και ξέρεις πως δεν θα έπρεπε να σκεύτεσαι έτσι...
Μέχρι πότε οι πρόγονοι θα είναι η πανοπλία μας όταν στερεύουμε απο δικαιολογίες?
Μέχρι πότε θα επικαλούμαστε το δικό τους φως,
μήπως και λάμψουμε κι εμείς σαν ετερόφωτοι αστέρες,
αφου το δικό μας το λυχνάρι έχει σβήσει προ πολλού?
Σαν τον ήλιο που έτη φωτός μακριά, φωτίζει το φεγγάρι
κι εκείνο λάμπει και θαμπώνει τα μάτια μας...
Αλλιώς μια απρόσωπη γκρίζα μάζα θα ήταν, όπως θα ήμασταν κι εμείς χωρίς εκείνους
κι όπως κοντεύουμε να γίνουμε...
Τι ουτοπία να πιστεύεις πως είσαι απόγονος τους!
Πόσο σ' αρέσει να αγκίζεις τις κολόνες και τα μάρμαρα...
Νιώθεις κομμάτι τους κι εσύ...
Οραματίζεσαι εσένα...εκεί...αιώνες πριν...
Και ξέρεις πως γι αυτούς εδώ είσαι πίσω, μα και για εκείνους πάλι πίσω θα ήσουν...
Πως έγινε αυτό?
Μάλλον γιατί πιο μπροστά δεν γινόταν...
Κι επέλεξαν οι άνθρωποι για να μην μείνουν στάσιμοι, να πάρουν την πορεία ανάποδα...
Όταν εισαι στην κορυφή, είτε προς τα μπρος βαδίσεις, είτε προς τα πίσω,
πάλι κατηφόρα θα είναι...
Κι αναρωτιέσαι...
Για πόσο θα τριγυρνάς μήπως και βρείς όλα όσα ήθελες να εισαι, μα δεν φτάνεις?
Μέχρι πότε θα θρηνείς για όσα οι άνθρωποι δεν θυμούνται οτι ξέχασαν?

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-11-2008