Λυκάνθρωποι

Δημιουργός: echo

...Αλλά μας έμεινε η ροκιά...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]Ζητούσα λόγο κι αφορμή να κινηθώ
στις λεωφόρους της ζωής με τέρμα γκάζι
στις νυκτωδίες των σειρήνων ν’ αφεθώ
του Ποσειδώνα ο θυμός να μη με νοιάζει.

Μα με δικάσαν σε κελί να κατοικώ
κι υπνοβατώντας να ζητώ μια ουτοπία
λες κι είχαν ρίξει στη ζωή μου υπνωτικό
γνωστοί λυκάνθρωποι μ’ αγνώστων προσωπεία.

Τώρα που καίνε της κιθάρας οι χορδές
με νότες που ‘ρθαν απ’ αυτή την εξορία
σ’ ένα ρεφρέν θα ξεσηκώσω απ’ τις φωλιές
όλα τ’ αδάμαστα της νιότης μας θηρία.

Ζητούσα να ‘χα κάθε λάθος και σωστό
μες στη γροθιά μου δίχως μέτρα, δίχως πρέπει
αυτό τον κόσμο μοναχά να μοιραστώ
σαν τα τσιγάρα που ‘χουν μείνει μες στην τσέπη.

Μα μου υψώσαν συμπληγάδες τεχνητές
μες στο κομμάτι του ουρανού που μου ανήκει
για να ‘μαι εσώκλειστος στα υπόγεια του χτες
και για τα όνειρά μου να πληρώνω νοίκι.

Τώρα που καίνε της κιθάρας οι χορδές
με νότες που ‘ρθαν απ’ αυτή την εξορία
σ’ ένα ρεφρέν θα ξεσηκώσω απ’ τις φωλιές
όλα τ’ αδάμαστα της νιότης μας θηρία.[/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-12-2008