Κάποτε

Δημιουργός: MASTER

στη μνήμη του Αλέξη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κάποτε θα 'ρθει η μέρα που θα τιναχτούμε
από το κρεβάτι του λοβοτόμου χειρούργου μας.
Θα 'ναι τότε που σαν απόμακρη κραυγή
θα ακούγεται το αίμα να στάζει
και τα σκυλιά θα περνάνε γαβγίζοντας
το αυθόρμητο ακολουθώντας καραβάνι.
Ίσως κάποτε να μπορέσουμε χωρίς ενοχές
να σαλπίσουμε τις ανάγκες μας.
Ίσως κάποτε μάθουμε πως το αύριο
δε χτίζεται με στρώματα λάσπης.
Μπορεί κάποτε να μη μας φοβίζει
η περιέργεια μιας άγνωστης πορείας
αλλά να αφηνόμαστε στην αγκαλιά της.
Μπορεί κάποτε να μάθουμε πως η ελευθερία
πρώτα κερδίζεται και μετά περιφρουρείται.
Και τότε θα ανοίξουμε τις πόρτες
και δε θα φοβόμαστε μήπως μας δούνε
ή μας ακούσουν ή μας πυροβολήσουν.
Τότε οι πλατείες θα γεμίσουν
από μαθητές και από αδέσποτους αλήτες
που θα κυνηγούν τις αδέσποτες σφαίρες.
Και θα βάλουμε φωτιά, πολλές φωτιές,
σε ό,τι μας καίει πραγματικά.
Και τότε -ως δια μαγείας μπορεί-
θα εξαφανιστούν οι γαλήνιοι υπουργοί,
οι λοβοτόμοι γιατροί και οι έγκριτοι ποινικολόγοι.
Θα είναι τότε που το αίμα θα βρει τη σωστή πορεία
για να κυλήσει μέσα απ' τις φλέβες στην καρδιά μας!
Και -αν μας έχουν αφήσει ως τότε
έστω και λίγη συναίσθηση-
θα καταλάβουμε πως επιτέλους νικήσαμε.
Και εκείνοι θα είναι απασχολημένοι...
με ομόλογα, μοναστήρια και προϋπολογισμούς,
με ζαρντινιέρες και πράσινα παπούτσια,
με ασύμμετρες απειλές και χριστουγεννιάτικα δέντρα.
Και θα γιορτάζουν τη γέννηση του υιού του θεού
για να ξεχάσουν το θάνατο του υιού του ανθρώπου.
Κάποτε θα μάθουμε να ελισσόμαστε. Και τότε
καμιά από τις σφαίρες της εξουσίας δε θα μας αγγίζει!
Ίσως αυτό το "κάποτε" να μην αργεί...

[I][align=right]Δεκέμβρης 2008, Λονδίνο.[/align][/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-12-2008