Παραλήρημα

Δημιουργός: αρμενιστής του νοτου

Μενίδι , Μάρτιος 2004

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Φεύγει ο χρόνος
κι εγώ είμαι μόνος
εγκλωβισμένος στα στενά περασματά του

Στο λαβύρινθο
που μόνος μου έφτιαξα
σε μια αναζήτηση που μου'παν ευτυχία

Γλυκό βράδυ της άνοιξης,
κρυώνω και φοβάμαι,
θολό τοπίο το μέλλον χάνομαι στη σιωπή.

Τσιγάρο η παρέα μου
καίγεται πριν με νιώσει,
απόψε δάκρυα μου'φυγαν για όσους έχω πληγώσει.

Νομίζω πως τρελαίνομαι,
σκληρά φυλακισμένος
όμορφη μοιάζει η φυλακή κανείς πια δεν με νιώθει.

Ισορροπία έμαθα
πως είναι η γαλήνη
για όλα όσα έκανα, ρωτάω τη Σελήνη.

Γιατί να φτάσω εώς εδώ
αυτή την άθλια νύχτα;
Γιατί δεν μου'πες πως και εγώ αυτόχειρας θα γίνω.

Σκότωσα ότι αγάπησα
σκότωσα τα ονειρά μου
κι ύστερα οταν τρελάθηκα, σκότωσα την καρδιά μου

Απόψε το κατάλαβα
πως έφτασα στον πάτο,
ενός βρώμικου βαρελιού φθηνό κρασί γεμάτο.

Άσχημη είναι η μυρωδιά
που βγάζει η ψυχή μου
όμορφα ένιωθα κάποτε κακόμοιρη ζωή μου.

Απόψε το κατάλαβα...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-12-2008